Poeme : Pk Tou Ca

Je voi la lumiere dun jour kil ne ce fini pa
Je voi ma tristesse refleter dans mon miroir
Je pleur toujour je suis la seul devan ce miroir ki reflete ma pauvre vie
Laisse moi mourrir et laisse moi te rejoindre afin ke tu puisse me donner lamour ke g toujour voulu
Tue moi ne me laisse pa dans ce monde ou je né pa ma place
Mnt le temp et venu tue moi ou je le ferai
La souffrance de ma mort ne sera pa pire ke celle de ma vie
Libere moi de ce fardo et laise moi te rejoindre pour kon puisse s’aimer a tou jamais hors de ce monde ki é si noir de colere
Jen apele a toi laisse moi venir ou aide moi a trouver lamour ke g toujour chercher dans ce monde…

ʒə vwa la lymjəʁə dœ̃ ʒuʁ kil nə sə fini pa
ʒə vwa ma tʁistεsə ʁəfləte dɑ̃ mɔ̃ miʁwaʁ
ʒə plœʁ tuʒuʁ ʒə sɥi la səl dəvɑ̃ sə miʁwaʁ ki ʁəflətə ma povʁə vi
lεsə mwa muʁʁiʁ e lεsə mwa tə ʁəʒwɛ̃dʁə afɛ̃ kə ty pɥisə mə dɔne lamuʁ kə ʒe tuʒuʁ vuly
tɥ mwa nə mə lεsə pa dɑ̃ sə mɔ̃də u ʒə ne pa ma plasə
εm εn te lə tɑ̃p e vəny tɥ mwa u ʒə lə fəʁε
la sufʁɑ̃sə də ma mɔʁ nə səʁa pa piʁə kə sεllə də ma vi
libəʁə mwa də sə faʁdo e lεzə mwa tə ʁəʒwɛ̃dʁə puʁ kɔ̃ pɥisə sεme a tu ʒamεz- ɔʁ də sə mɔ̃də ki e si nwaʁ də kɔləʁə
ʒεn apələ a twa lεsə mwa vəniʁ u εdə mwa a tʁuve lamuʁ kə ʒe tuʒuʁ ʃεʁʃe dɑ̃ sə mɔ̃də…