Poeme : Mon Navire

Au-dessus des plus hautes branches
Entre Orléans et Monségur
Sur mon navire aux voiles blanches
Je vogue dans le ciel azur
-
La nuit sous la voûte des cieux
Lorsque je glisse entre la Lune
Et le regard de vos beaux yeux
Le calme berce la lagune
-
Voyager au bon gré d’Éole
Jeter l’ancre dans votre cour
De votre cœur, un peu je vole
En bon pirate de l’amour

o dəsy dε plys-otə bʁɑ̃ʃə
ɑ̃tʁə ɔʁleɑ̃z- e mɔ̃seɡyʁ
syʁ mɔ̃ naviʁə o vwalə blɑ̃ʃə
ʒə vɔɡ dɑ̃ lə sjεl azyʁ

la nɥi su la vutə dε sjø
lɔʁskə ʒə ɡlisə ɑ̃tʁə la lynə
e lə ʁəɡaʁ də vo boz- iø
lə kalmə bεʁsə la laɡynə

vwajaʒe o bɔ̃ ɡʁe deɔlə
ʒəte lɑ̃kʁə dɑ̃ vɔtʁə kuʁ
də vɔtʁə kœʁ, œ̃ pø ʒə vɔlə
ɑ̃ bɔ̃ piʁatə də lamuʁ