Poeme : Mon Seul Amour,

Ta peau comme une étoile
Sous de pales saisons
S’offre telle une toile
A de tendres oraisons

Petit théâtre d’opale
Suppliant les onctions,
Une passeuse de bals
Et d’or en convulsions

Sous la soie vertueuse
Pour de froides sueurs
Une vermille poreuse
S’ombre et s’évapore

Une pensée recluse,
Les draps sont noués
Seule et confuse
D’une fausse vérité.

ta po kɔmə ynə etwalə
su də palə sεzɔ̃
sɔfʁə tεllə ynə twalə
a də tɑ̃dʁəz- ɔʁεzɔ̃

pəti teatʁə dɔpalə
sypljɑ̃ lεz- ɔ̃ksjɔ̃,
ynə pasøzə də bal
e dɔʁ ɑ̃ kɔ̃vylsjɔ̃

su la swa vεʁtɥøzə
puʁ də fʁwadə sɥœʁ
ynə vεʁmijə pɔʁøzə
sɔ̃bʁə e sevapɔʁə

ynə pɑ̃se ʁəklyzə,
lε dʁa sɔ̃ nue
sələ e kɔ̃fyzə
dynə fosə veʁite.