Poeme : J’admire

J’admire ce petit coin de lumière dans cette pièce sombre
La paix qui s’insurge face à la piteuse guerre des mondes
Les refuges de l’amour quand l’aversion tombe en trombe
La paisible humilité face à l’orgueil qui gronde

J’admire cette résistance en proie à une effarante fatigue
La courtoisie qui rit face aux malséances ultimes
Le calme dans le tourbillon de précipitations hardis
La colonne de l’amitié face à une solitude en débris

J’admire la simplicité qui fâche l’ère des préciosités
La tanière de la dignité face aux coups des vénalités
Les agréables zéphyrs lors des canicules de l’été
L’élixir du silence face aux avanies prononcées

J’admire l’érudition qui porte la pesanteur de l’ignorance
La face de la pudeur face aux grimaces de l’indécence
La moralité qui repoussent les assauts de l’insouciance
J’admire ce courage face aux difficultés de l’existence.

ʒadmiʁə sə pəti kwɛ̃ də lymjεʁə dɑ̃ sεtə pjεsə sɔ̃bʁə
la pε ki sɛ̃syʁʒə fasə a la pitøzə ɡeʁə dε mɔ̃də
lε ʁəfyʒə də lamuʁ kɑ̃ lavεʁsjɔ̃ tɔ̃bə ɑ̃ tʁɔ̃bə
la pεziblə ymilite fasə a lɔʁɡœj ki ɡʁɔ̃də

ʒadmiʁə sεtə ʁezistɑ̃sə ɑ̃ pʁwa a ynə efaʁɑ̃tə fatiɡ
la kuʁtwazi ki ʁit fasə o malseɑ̃səz- yltimə
lə kalmə dɑ̃ lə tuʁbijɔ̃ də pʁesipitasjɔ̃-aʁdi
la kɔlɔnə də lamitje fasə a ynə sɔlitydə ɑ̃ debʁi

ʒadmiʁə la sɛ̃plisite ki faʃə lεʁə dε pʁesjozite
la tanjεʁə də la diɲite fasə o ku dε venalite
lεz- aɡʁeablə zefiʁ lɔʁ dε kanikylə də lete
leliksiʁ dy silɑ̃sə fasə oz- avani pʁonɔ̃se

ʒadmiʁə leʁydisjɔ̃ ki pɔʁtə la pəzɑ̃tœʁ də liɲɔʁɑ̃sə
la fasə də la pydœʁ fasə o ɡʁimasə də lɛ̃desɑ̃sə
la mɔʁalite ki ʁəpuse lεz- aso də lɛ̃susjɑ̃sə
ʒadmiʁə sə kuʁaʒə fasə o difikylte də lεɡzistɑ̃sə.