Poeme : Rever De Te Retrouver

Si le parfum de l’espoir n’a pas pu nous unir
Et meme si le bonheur est loin, pourquoi pas le cueillir

Et si le reve est irréel ; pourquoi pas y songer
Car la lueur de la lune pour toujours surveille nos pensées

Rever des jours qu’on n’a pas pu passer
Rever de la rose que tu n’as pas pu m’offrir
Rever de la méloncolie, du chagrin qu’on a pu chasser
Songer à la joie, à la gaieté qu’on a pu décrire

Sache que loin, meme très loin, je ne t’oublie pas
Je colorirai les matins et poursuivrai le chemin que tu traceras
Meme si le bonheur, de nos cœur, n’a pas pu jallir
Et meme si la peine est ressente et n’a guère pu fuir
Je resterai là… à attendre dans ma demeur
Revant de parfum, de lueur, quand je vis et quand je meurt

si lə paʁfœ̃ də lεspwaʁ na pa py nuz- yniʁ
e məmə si lə bɔnœʁ ε lwɛ̃, puʁkwa pa lə kœjiʁ

e si lə ʁəvə εt- iʁeεl, puʁkwa pa i sɔ̃ʒe
kaʁ la lɥœʁ də la lynə puʁ tuʒuʁ syʁvεjə no pɑ̃se

ʁəve dε ʒuʁ kɔ̃ na pa py pase
ʁəve də la ʁozə kə ty na pa py mɔfʁiʁ
ʁəve də la melɔ̃kɔli, dy ʃaɡʁɛ̃ kɔ̃n- a py ʃase
sɔ̃ʒe a la ʒwa, a la ɡεəte kɔ̃n- a py dekʁiʁə

saʃə kə lwɛ̃, məmə tʁε lwɛ̃, ʒə nə tubli pa
ʒə kɔlɔʁiʁε lε matɛ̃z- e puʁsɥivʁε lə ʃəmɛ̃ kə ty tʁasəʁa
məmə si lə bɔnœʁ, də no kœʁ, na pa py ʒaliʁ
e məmə si la pεnə ε ʁəsɑ̃tə e na ɡεʁə py fɥiʁ
ʒə ʁεstəʁε la… a atɑ̃dʁə dɑ̃ ma dəmœʁ
ʁəvɑ̃ də paʁfœ̃, də lɥœʁ, kɑ̃ ʒə vis e kɑ̃ ʒə məʁ