Poeme : La Soif De La Sobrieté

Je connais déjà ma détresse.
Elle va du côté de l’ivresse.
Cachant cette infâme faiblesse,
Celle-ci me saoul de tristesse.

Débordant que de politesse
Envers cette noire vieillesse,
J’accepte avec grande sagesse,
Cette incontestable richesse.

Je cherche une main de tendresse,
Qui me guidera de finesse,
Parmi ce monde de vitesse,
Vers un avenir de caresses.

Entouré par cette jeunesse,
N’ayant peu de délicatesse,
Je ne peu que penser sans cesse
À mes états de folle ivresse.

Ne vivant point de sécheresse,
Je demande à cette diablesse,
Pour ne pas qu’elle me régresse,
Qu’elle se retire avec souplesse.

¨ Je bois l’ivresse de vos vers.
Que ceux-ci me servent de verre. ¨

ʒə kɔnε deʒa ma detʁεsə.
εllə va dy kote də livʁεsə.
kaʃɑ̃ sεtə ɛ̃famə fεblεsə,
sεllə si mə saul də tʁistεsə.

debɔʁdɑ̃ kə də pɔlitεsə
ɑ̃vεʁ sεtə nwaʁə vjεjεsə,
ʒaksεptə avεk ɡʁɑ̃də saʒεsə,
sεtə ɛ̃kɔ̃tεstablə ʁiʃεsə.

ʒə ʃεʁʃə ynə mɛ̃ də tɑ̃dʁεsə,
ki mə ɡidəʁa də finεsə,
paʁmi sə mɔ̃də də vitεsə,
vεʁz- œ̃n- avəniʁ də kaʁesə.

ɑ̃tuʁe paʁ sεtə ʒənεsə,
nεjɑ̃ pø də delikatεsə,
ʒə nə pø kə pɑ̃se sɑ̃ sεsə
a mεz- eta də fɔlə ivʁεsə.

nə vivɑ̃ pwɛ̃ də seʃəʁεsə,
ʒə dəmɑ̃də a sεtə djablεsə,
puʁ nə pa kεllə mə ʁeɡʁεsə,
kεllə sə ʁətiʁə avεk suplεsə.

ʒə bwa livʁεsə də vo vεʁ.
kə sø si mə sεʁve də veʁə.