Poeme : L’autre

L’autre…
Celui qui, de son souffle, puise ma force.
Celui qui dépose à mes pieds son fardeau, sa besace,
Et me laissant y faire le trie,
Repart juste plus léger, plus serein.

Celui qui inspire ce que ma force expire,
Celui qui sans un sourire me tourne le dos,
Continuant son chemin, son destin,
Une fleur dans le cœur, un soleil en son âme.

Celui qui reprend de la puissance,
Lorsque moi j’essaye juste,
Les lèvres aux bord de ce ruisseaux,
De récupérer un peu de cette richesse, qu’est la vie.

Celui qui jamais ne se souviendra de moi,
Mais qui a su un moment, un instant,
Se ressourcer en m’enlevant un peu de cette flamme,
De cette étoile qui animait mon désir, mon existance.

Celui qui renaît à ses rêves,
En m’enlevant les miens,
Et qui me laisse sur le bord de ce chemin,
M’épuisant secondes après secondes,

Écoutant le mouvement de ce balancier, ne sachant plus,
Ne cherchant plus, le temps qu’il me reste… où. .
… Juste peut-être le temps d’y croire !

Patrick/14. 03. 2013

lotʁə…
səlɥi ki, də sɔ̃ suflə, pɥizə ma fɔʁsə.
səlɥi ki depozə a mε pje sɔ̃ faʁdo, sa bəzasə,
e mə lεsɑ̃ i fεʁə lə tʁi,
ʁəpaʁ ʒystə plys leʒe, plys səʁɛ̃.

səlɥi ki ɛ̃spiʁə sə kə ma fɔʁsə εkspiʁə,
səlɥi ki sɑ̃z- œ̃ suʁiʁə mə tuʁnə lə do,
kɔ̃tinɥɑ̃ sɔ̃ ʃəmɛ̃, sɔ̃ dεstɛ̃,
ynə flœʁ dɑ̃ lə kœʁ, œ̃ sɔlεj ɑ̃ sɔ̃n- amə.

səlɥi ki ʁəpʁɑ̃ də la pɥisɑ̃sə,
lɔʁskə mwa ʒesεj ʒystə,
lε lεvʁəz- o bɔʁ də sə ʁɥiso,
də ʁekypeʁe œ̃ pø də sεtə ʁiʃεsə, kε la vi.

səlɥi ki ʒamε nə sə suvjɛ̃dʁa də mwa,
mε ki a sy œ̃ mɔmɑ̃, œ̃n- ɛ̃stɑ̃,
sə ʁəsuʁse ɑ̃ mɑ̃ləvɑ̃ œ̃ pø də sεtə flamə,
də sεtə etwalə ki animε mɔ̃ deziʁ, mɔ̃n- εɡzistɑ̃sə.

səlɥi ki ʁənε a sε ʁεvə,
ɑ̃ mɑ̃ləvɑ̃ lε mjɛ̃,
e ki mə lεsə syʁ lə bɔʁ də sə ʃəmɛ̃,
mepɥizɑ̃ səɡɔ̃dəz- apʁε səɡɔ̃də,

ekutɑ̃ lə muvəmɑ̃ də sə balɑ̃sje, nə saʃɑ̃ plys,
nə ʃεʁʃɑ̃ plys, lə tɑ̃ kil mə ʁεstə… u.
… ʒystə pø tεtʁə lə tɑ̃ di kʁwaʁə !

patʁik slaʃ katɔʁzə pwɛ̃ zeʁo tʁwa pwɛ̃ dø milə tʁεzə