Poeme : Un Cercle…

Un cercle… que de plus simple que de parler d’un signe,
D’un symbole, d’une vision.

Un cercle… que je peux voir, tracer dans ce champ,
Graver sur cette pierre, ou dessiner sur cet arbre…

Un cercle, celui qui considére être de vos avis,
De vos amours, où de votre vie !

Un cercle… celui par lequel je veut vivre,
Mais qui se défile, qui se voile où s’évapore.

Un cercle qui me dicte mon devenir,
Mon destin, voir mon instinct.

Un cercle qui ne peut s’atisfaire que celui qui,
D’un acte, d’un geste, me fait taire.

Un cercle qui m’emprisonne,
Qui me donne,

Une envie de me libérer,
De m’évader et de finir de tracer… ce cercle…

Patrick/01. 03. 2014

œ̃ sεʁklə… kə də plys sɛ̃plə kə də paʁle dœ̃ siɲə,
dœ̃ sɛ̃bɔlə, dynə vizjɔ̃.

œ̃ sεʁklə… kə ʒə pø vwaʁ, tʁase dɑ̃ sə ʃɑ̃,
ɡʁave syʁ sεtə pjeʁə, u desine syʁ sεt aʁbʁə…

œ̃ sεʁklə, səlɥi ki kɔ̃sideʁə εtʁə də voz- avi,
də voz- amuʁ, u də vɔtʁə vi !

œ̃ sεʁklə… səlɥi paʁ ləkεl ʒə vø vivʁə,
mε ki sə defilə, ki sə vwalə u sevapɔʁə.

œ̃ sεʁklə ki mə diktə mɔ̃ dəvəniʁ,
mɔ̃ dεstɛ̃, vwaʁ mɔ̃n- ɛ̃stɛ̃.

œ̃ sεʁklə ki nə pø satisfεʁə kə səlɥi ki,
dœ̃n- aktə, dœ̃ ʒεstə, mə fε tεʁə.

œ̃ sεʁklə ki mɑ̃pʁizɔnə,
ki mə dɔnə,

ynə ɑ̃vi də mə libeʁe,
də mevade e də finiʁ də tʁase… sə sεʁklə…

patʁik slaʃ zeʁo œ̃ pwɛ̃ zeʁo tʁwa pwɛ̃ dø milə katɔʁzə