Poeme : Espoirs !

Je pleure maintenant ton absence seule dans mon lit
J’aimerais entendre ces doux je t’aime que je rêve
Tant ces jours ci
Tel une rose en manque d’eau mon cœur se fane
En mille morceaux
Comment lui redonnez espoirs de vivre
Il lui suffirait d’un petite soleil
Comme toi pour lui réchauffez le cœur
Pauvre petites fleur elle tente de s’endormir malgré
Ses pleurs
Elle a besoin de toi pour lui tendre la main
Pour la sortir de cet affreux cauchemars dès le
Lendemain !

KéViN I LoVe YoU So MuCh !

Eum le commentaire de l’auteur n’est pas baon lolee… juste pour préciser la !

ʒə plœʁə mɛ̃tənɑ̃ tɔ̃n- absɑ̃sə sələ dɑ̃ mɔ̃ li
ʒεməʁεz- ɑ̃tɑ̃dʁə sε du ʒə tεmə kə ʒə ʁεvə
tɑ̃ sε ʒuʁ si
tεl ynə ʁozə ɑ̃ mɑ̃kə do mɔ̃ kœʁ sə fanə
ɑ̃ milə mɔʁso
kɔmɑ̃ lɥi ʁədɔnez- εspwaʁ də vivʁə
il lɥi syfiʁε dœ̃ pətitə sɔlεj
kɔmə twa puʁ lɥi ʁeʃofe lə kœʁ
povʁə pətitə flœʁ εllə tɑ̃tə də sɑ̃dɔʁmiʁ malɡʁe
sε plœʁ
εllə a bəzwɛ̃ də twa puʁ lɥi tɑ̃dʁə la mɛ̃
puʁ la sɔʁtiʁ də sεt afʁø koʃəmaʁ dε lə
lɑ̃dəmɛ̃ !

kevɛ̃ i lɔvə iu so myk !

øm lə kɔmɑ̃tεʁə də lotœʁ nε pa baɔ̃ lɔli… ʒystə puʁ pʁesize la !