Poeme : L’instant, Le Trouble, Ma Mort…

Lorqu’ à l’orée de toi,
Ma bouche se délecte,
A la source de ton corps,
Je bois sans me lasser,

Je m’enivre à ta peau,
Me saoule de ton parfum,
Grisant ainsi les mots,
D’un amour opportun,

A l’aube d’un sombre jour,
Se devisent nos baisers,
Au calice doré,
De notre histoire d’amour,

Et l’envie qu’il me reste,
Troublante bestialité,
La douceur de nos gestes,
A la fougue mélée,

Et j’admet que je meurs…
A petit feu… Je meurs.

lɔʁka lɔʁe də twa,
ma buʃə sə delεktə,
a la suʁsə də tɔ̃ kɔʁ,
ʒə bwa sɑ̃ mə lase,

ʒə mɑ̃nivʁə a ta po,
mə saulə də tɔ̃ paʁfœ̃,
ɡʁizɑ̃ ɛ̃si lε mo,
dœ̃n- amuʁ ɔpɔʁtœ̃,

a lobə dœ̃ sɔ̃bʁə ʒuʁ,
sə dəvize no bεze,
o kalisə dɔʁe,
də nɔtʁə istwaʁə damuʁ,

e lɑ̃vi kil mə ʁεstə,
tʁublɑ̃tə bεstjalite,
la dusœʁ də no ʒεstə,
a la fuɡ mele,

e ʒadmε kə ʒə mœʁ…
a pəti fø… ʒə mœʁ.