Poeme : Partir Sans Resister

Si je perds celle qui éclaire mes nuits
Mon cœur, inconsolable, cessera de vivre
Si un jour je me réveille dans des draps gris
Je saurais, que mon étoile, aura fini de me suivre

Je ne peux plus me passer de son sourire
Autant partir si l’ on m’ en prive
Le défaut du bonheur est de s’ attendre au pire
Je quitterais le monde des vivants sans la moindre esquive.

si ʒə pεʁd sεllə ki eklεʁə mε nɥi
mɔ̃ kœʁ, ɛ̃kɔ̃sɔlablə, sesəʁa də vivʁə
si œ̃ ʒuʁ ʒə mə ʁevεjə dɑ̃ dε dʁa ɡʁi
ʒə soʁε, kə mɔ̃n- etwalə, oʁa fini də mə sɥivʁə

ʒə nə pø plys mə pase də sɔ̃ suʁiʁə
otɑ̃ paʁtiʁ si lɔ̃ mɑ̃ pʁivə
lə defo dy bɔnœʁ ε də satɑ̃dʁə o piʁə
ʒə kitəʁε lə mɔ̃də dε vivɑ̃ sɑ̃ la mwɛ̃dʁə εskivə.