Poeme : Grand Ecart

De la rosée du matin… … …
À la candeur d’un rosé du soir
De l’indicible méfiance… … … .
A l’incommensurable espoir
De l’aube fraîche… … … … …
Au crépuscule tombant
De la simple névrose… … … …
Au trouble du comportement.

De l’arrogance de certitudes… … …
À l’humilité des doutes
De la fringuante stature… … … … … .
À l’élégance absoute
De la foi inébranlable… … … … … … . .
À l’incrédule croyance
De l’habituelle déveine… … … … … …
À la rarissime chance.

De l’incompréhension totale… … … .
À l’empathie sectaire
De la naïveté maladroite… … … … … . .
À l’assurance vulgaire
De l’absolu savoir… … … … … … … …
À l’ignorance flagrante
De l’innée mérite… … … … … … … …
À l"acquisition insolente

De la mortelle lassitude… … … … … .
À l’entrain forcé
De la profonde gratitude…
Au mauvais gré
De la bien séance… … … … … … …
À l’innocente impolitesse
De l’imprécision ultime… … … … … .
À l’unique justesse.

De tous ses états d’âme variés et perplexes,
De tous ses opposés soudains et complexes.
J’observe et m’applique avec une incroyable souplesse,
Au grand écart des pointillés d’une vie sans prouesses.

də la ʁoze dy matɛ̃…
a la kɑ̃dœʁ dœ̃ ʁoze dy swaʁ
də lɛ̃disiblə mefjɑ̃sə…
a lɛ̃kɔmɑ̃syʁablə εspwaʁ
də lobə fʁεʃə…
o kʁepyskylə tɔ̃bɑ̃
də la sɛ̃plə nevʁozə…
o tʁublə dy kɔ̃pɔʁtəmɑ̃.

də laʁɔɡɑ̃sə də sεʁtitydə…
a lymilite dε dutə
də la fʁɛ̃ɡɑ̃tə statyʁə…
a leleɡɑ̃sə absutə
də la fwa inebʁɑ̃lablə…
a lɛ̃kʁedylə kʁwajɑ̃sə
də labitɥεllə devεnə…
a la ʁaʁisimə ʃɑ̃sə.

də lɛ̃kɔ̃pʁeɑ̃sjɔ̃ tɔtalə…
a lɑ̃pati sεktεʁə
də la najvəte maladʁwatə…
a lasyʁɑ̃sə vylɡεʁə
də labsɔly savwaʁ…
a liɲɔʁɑ̃sə flaɡʁɑ̃tə
də line meʁitə…
a εl ɡjmε akizisjɔ̃ ɛ̃sɔlɑ̃tə

də la mɔʁtεllə lasitydə…
a lɑ̃tʁɛ̃ fɔʁse
də la pʁɔfɔ̃də ɡʁatitydə…
o movε ɡʁe
də la bjɛ̃ seɑ̃sə…
a linɔsɑ̃tə ɛ̃pɔlitεsə
də lɛ̃pʁesizjɔ̃ yltimə…
a lynikə ʒystεsə.

də tus sεz- eta damə vaʁjez- e pεʁplεksə,
də tus sεz- ɔpoze sudɛ̃z- e kɔ̃plεksə.
ʒɔpsεʁvə e maplikə avεk ynə ɛ̃kʁwajablə suplεsə,
o ɡʁɑ̃t- ekaʁ dε pwɛ̃tije dynə vi sɑ̃ pʁuesə.