Poeme : Je Me Pense Charbon

Je me pense charbon et tu me vois diamant
Je me pense chardon, tu fais fi des piquants

Je me sens indolente et tu me fais danser
Je me sens insolente et je te fais glousser

Je me crois apeurée et tu calmes mon cœur
Je me crois éplorée et tu sèches mes pleurs

Quand je suis amoureuse tu m’offres des câlins
Quand je suis vigoureuse tu troubles les voisins

Quand je me sens affreuse c’est toi qui me maquilles
Quand je me sens vicieuse c’est tes yeux qui pétillent

Quand je me sens tornade tu te fais apaisante
Quand je me sens nomade tu te fais attachante

Je feinte et je m’évade tu réponds d’un sourire
Je repars en croisade tu armes le navire

Tes yeux me font grandir me donnent de l’ampleur
Tes vœux font advenir une vie de bonheur

Tu es à chaque instant compagne solidaire
Et de mes sentiments prime destinataire

ʒə mə pɑ̃sə ʃaʁbɔ̃ e ty mə vwa djamɑ̃
ʒə mə pɑ̃sə ʃaʁdɔ̃, ty fε fi dε pikɑ̃

ʒə mə sɑ̃sz- ɛ̃dɔlɑ̃tə e ty mə fε dɑ̃se
ʒə mə sɑ̃sz- ɛ̃sɔlɑ̃tə e ʒə tə fε ɡluse

ʒə mə kʁwaz- apəʁe e ty kalmə mɔ̃ kœʁ
ʒə mə kʁwaz- eplɔʁe e ty sεʃə mε plœʁ

kɑ̃ ʒə sɥiz- amuʁøzə ty mɔfʁə- dε kalɛ̃
kɑ̃ ʒə sɥi viɡuʁøzə ty tʁublə lε vwazɛ̃

kɑ̃ ʒə mə sɑ̃sz- afʁøzə sε twa ki mə makjə
kɑ̃ ʒə mə sɑ̃s visjøzə sε tεz- iø ki petije

kɑ̃ ʒə mə sɑ̃s tɔʁnadə ty tə fεz- apεzɑ̃tə
kɑ̃ ʒə mə sɑ̃s nɔmadə ty tə fεz- ataʃɑ̃tə

ʒə fɛ̃tə e ʒə mevadə ty ʁepɔ̃ dœ̃ suʁiʁə
ʒə ʁəpaʁz- ɑ̃ kʁwazadə ty aʁmə- lə naviʁə

tεz- iø mə fɔ̃ ɡʁɑ̃diʁ mə dɔne də lɑ̃plœʁ
tε veyks fɔ̃ advəniʁ ynə vi də bɔnœʁ

ty ε a ʃakə ɛ̃stɑ̃ kɔ̃paɲə sɔlidεʁə
e də mε sɑ̃timɑ̃ pʁimə dεstinatεʁə