Poeme : Liberation

Comment extirper ce mal qui m’habite,
Que par cette lame,
Que je fais glisser sur ma peau.
Coupant cette peau si innocente,
Mais qui me prosure un bien immense.

Me liberant de ces souffrances,
Laissant deverser ce sang,
Qui coule a flot sur ma peau,
Qui me defoule et mapaise tant.

Mais ce sentiment de liberation,
Ne dure que quelques instant,
Eu quand il finit, l’envie de recommencer
Me reprend aussitot

Je ne trouve pas d’autre solution
Autre que l’automutilation
Qui a chaque fois me libere un peu plus,
De ce mal qui me detruit.

kɔmɑ̃ εkstiʁpe sə mal ki mabitə,
kə paʁ sεtə lamə,
kə ʒə fε ɡlise syʁ ma po.
kupɑ̃ sεtə po si inɔsɑ̃tə,
mε ki mə pʁozyʁə œ̃ bjɛ̃ imɑ̃sə.

mə libəʁɑ̃ də sε sufʁɑ̃sə,
lεsɑ̃ dəvεʁse sə sɑ̃,
ki kulə a flo syʁ ma po,
ki mə dəfulə e mapεzə tɑ̃.

mε sə sɑ̃timɑ̃ də libəʁasjɔ̃,
nə dyʁə kə kεlkz- ɛ̃stɑ̃,
y kɑ̃t- il fini, lɑ̃vi də ʁəkɔmɑ̃se
mə ʁəpʁɑ̃t- osito

ʒə nə tʁuvə pa dotʁə sɔlysjɔ̃
otʁə kə lotɔmytilasjɔ̃
ki a ʃakə fwa mə libəʁə œ̃ pø plys,
də sə mal ki mə dətʁɥi.