Poeme : C’est La Fin. .

Personne ne m’écoute,
Personne ne m’entends crier
Alors je suis encore prise dans cette voute,
Dans ce cauchemard ou je ne peux me réveiller

J’ai beau appeller, pousser des sons
Non, Personne ne m’entends
Je touche le fond,
Prisonniere du temps

J’essaie d’avancer
Mais je recule,
J’essaie de m’accrocher,
Je me brule

Je me noie dans mes larmes
Et je me retrouve seule, n’ayant plus aucune arme

Mes appels a l’aide ne servent plus a rien
Car je me meurs dans une douleur sans fin
J’espere seulement que tout s’arrete
Que disparaisse cette douleur dans ma tete
. Mais surtout de mon cœur.

Je voudrais ne devenir qu’une simple image
Disparaitre maintenant, j’espere
Pour qu’on puisse tourner la page
Et que je reste en arriere

Car mon ame n’est plus assez forte pour continuer
Mon cœur assez dur pour se battre encore
Avant que le coup ne soit encore trop fort,
Il vaut mieux tout abandonner…

pεʁsɔnə nə mekutə,
pεʁsɔnə nə mɑ̃tɑ̃ kʁje
alɔʁ ʒə sɥiz- ɑ̃kɔʁə pʁizə dɑ̃ sεtə vutə,
dɑ̃ sə koʃəmaʁ u ʒə nə pø mə ʁevεje

ʒε bo apεlle, puse dε sɔ̃
nɔ̃, pεʁsɔnə nə mɑ̃tɑ̃
ʒə tuʃə lə fɔ̃,
pʁizɔnjəʁə dy tɑ̃

ʒesε davɑ̃se
mε ʒə ʁəkylə,
ʒesε də makʁoʃe,
ʒə mə bʁylə

ʒə mə nwa dɑ̃ mε laʁmə
e ʒə mə ʁətʁuvə sələ, nεjɑ̃ plysz- okynə aʁmə

mεz- apεlz- a lεdə nə sεʁve plysz- a ʁjɛ̃
kaʁ ʒə mə mœʁ dɑ̃z- ynə dulœʁ sɑ̃ fɛ̃
ʒεspəʁə sələmɑ̃ kə tu saʁətə
kə dispaʁεsə sεtə dulœʁ dɑ̃ ma tətə
. mε syʁtu də mɔ̃ kœʁ.

ʒə vudʁε nə dəvəniʁ kynə sɛ̃plə imaʒə
dispaʁεtʁə mɛ̃tənɑ̃, ʒεspəʁə
puʁ kɔ̃ pɥisə tuʁne la paʒə
e kə ʒə ʁεstə ɑ̃n- aʁjəʁə

kaʁ mɔ̃n- amə nε plysz- ase fɔʁtə puʁ kɔ̃tinɥe
mɔ̃ kœʁ ase dyʁ puʁ sə batʁə ɑ̃kɔʁə
avɑ̃ kə lə ku nə swa ɑ̃kɔʁə tʁo fɔʁ,
il vo mjø tut- abɑ̃dɔne…