Poeme : Virgule

Virgule je ne suis qu’une petite virgule
Au milieu de mots minuscule
Parmis lion, arbre et mandibule
De la pieuvre qui agite ses tentacules
En bout de phase préambule
Se faufilant entre le savon et sa bulle
Petit même pas un point noctambule
Non juste moi un peu ridicule
Pourtant flots de mots je véhicule
Moi jamais rien je n’annule
Me comparer à un simple module
Me promenant dans l’alphabet je macule
Baliverne que nenni je ne fabule
Peut être suis-je un peu crédule
Si une place ce libère je postule
Ok je ne suis pas du genre hercule
Mais je peux devenir crapule
Facile je change de formule
Ingère simplement quelques pilules
Et mon avenir alors bascule
En point d’interrogation mon corps j’ondule
Y a rien a voir on circule
Non non ce n’est pas encore le bon calcul
Et tous ces ? ! £ : * ") (bien trop de bidules
Tout compte fais je garde ma cellule
Je vais rester entre soleil et canicule
Qu’importe tous ceux que cela ne stimule
Moi je suis fière d’être une virgule
Même toute petite minuscule

viʁɡylə ʒə nə sɥi kynə pətitə viʁɡylə
o miljø də mo minyskylə
paʁmi ljɔ̃, aʁbʁə e mɑ̃dibylə
də la pjəvʁə ki aʒitə sε tɑ̃takylə
ɑ̃ bu də fazə pʁeɑ̃bylə
sə fofilɑ̃ ɑ̃tʁə lə savɔ̃ e sa bylə
pəti mεmə pa œ̃ pwɛ̃ nɔktɑ̃bylə
nɔ̃ ʒystə mwa œ̃ pø ʁidikylə
puʁtɑ̃ flo də mo ʒə veikylə
mwa ʒamε ʁjɛ̃ ʒə nanylə
mə kɔ̃paʁe a œ̃ sɛ̃plə mɔdylə
mə pʁɔmənɑ̃ dɑ̃ lalfabε ʒə makylə
balivεʁnə kə nεni ʒə nə fabylə
pø εtʁə sɥi ʒə œ̃ pø kʁedylə
si ynə plasə sə libεʁə ʒə pɔstylə
oke ʒə nə sɥi pa dy ʒɑ̃ʁə εʁkylə
mε ʒə pø dəvəniʁ kʁapylə
fasilə ʒə ʃɑ̃ʒə də fɔʁmylə
ɛ̃ʒεʁə sɛ̃pləmɑ̃ kεlk pilylə
e mɔ̃n- avəniʁ alɔʁ baskylə
ɑ̃ pwɛ̃ dɛ̃teʁɔɡasjɔ̃ mɔ̃ kɔʁ ʒɔ̃dylə
i a ʁjɛ̃ a vwaʁ ɔ̃ siʁkylə
nɔ̃ nɔ̃ sə nε pa ɑ̃kɔʁə lə bɔ̃ kalkyl
e tus sε ? ! livʁə : asteʁiskə ɡjmət) (bjɛ̃ tʁo də bidylə
tu kɔ̃tə fε ʒə ɡaʁdə ma sεllylə
ʒə vε ʁεste ɑ̃tʁə sɔlεj e kanikylə
kɛ̃pɔʁtə tus sø kə səla nə stimylə
mwa ʒə sɥi fjεʁə dεtʁə ynə viʁɡylə
mεmə tutə pətitə minyskylə