Poeme : Transparence

Je me suis vêtue de ta transparence,
Erré dans mon abondance,
Perforé le creux de ta bouche
Semée de tes parfums farouches.

J’ai teinté mes blessures hâtives,
Du chagrin de mon âme captive.

De mes entrailles désertées,
J’ai vu mon esprit s’émietter.

De mes mains orphelines,
J’ai vu mes larmes se mirer dans tes rivières abyssines.

De mon corps lésé illuminé de douceurs enfantines,
J’ai ôté d’un geste fiévreux
Le feu qui anime mes sombres aveux.

-FELLAHI Salma-
Novembre 2009

ʒə mə sɥi vεtɥ də ta tʁɑ̃spaʁɑ̃sə,
eʁe dɑ̃ mɔ̃n- abɔ̃dɑ̃sə,
pεʁfɔʁe lə kʁø də ta buʃə
səme də tε paʁfœ̃ faʁuʃə.

ʒε tɛ̃te mε blesyʁəz- ativə,
dy ʃaɡʁɛ̃ də mɔ̃n- amə kaptivə.

də mεz- ɑ̃tʁajə dezεʁte,
ʒε vy mɔ̃n- εspʁi semjεte.

də mε mɛ̃z- ɔʁfəlinə,
ʒε vy mε laʁmə- sə miʁe dɑ̃ tε ʁivjεʁəz- abisinə.

də mɔ̃ kɔʁ leze ilymine də dusœʁz- ɑ̃fɑ̃tinə,
ʒε ote dœ̃ ʒεstə fjevʁø
lə fø ki animə mε sɔ̃bʁəz- avø.

fεllai salma
nɔvɑ̃bʁə dø milə nəf