Poeme : Pantin

Je me laisse entrainer
Tel un pantin, je suis manipuler
Ma tete pense pourtant
Elle suit le mouvement
Mais espere se degager
Elle en veut au monde entier
Rien a faire tu n’y peux rien
Jugé, tu deviens ce pantin
Tu n’es pas libre de choisir
Et encore tu n’as pas vecu le pire
Tes files vont te blesser
Te faire tellement saigner
Que tu vas recracher
Tout ce que tu as aimé
J’attend dans l’ombre
Dans un coin si sombre
Que l’on me reconnaisse
Qu’on me retire cette laisse
Juste qu’on arrete mon jugement
Qu’on apprenne qui je suis vraiment
L’hypocrisie noie les gens
Elle les gorge avidemment
Elle seme le mal et nous torture
Arreter nous ne sommes souillure
Nous aimons la verité tel qu’elle est
Cela ne rime a rien de nous blesser.

ʒə mə lεsə ɑ̃tʁεne
tεl œ̃ pɑ̃tɛ̃, ʒə sɥi manipyle
ma tətə pɑ̃sə puʁtɑ̃
εllə sɥi lə muvəmɑ̃
mεz- εspəʁə sə dəɡaʒe
εllə ɑ̃ vø o mɔ̃də ɑ̃tje
ʁjɛ̃ a fεʁə ty ni pø ʁjɛ̃
ʒyʒe, ty dəvjɛ̃ sə pɑ̃tɛ̃
ty nε pa libʁə də ʃwaziʁ
e ɑ̃kɔʁə ty na pa vəky lə piʁə
tε filə vɔ̃ tə blese
tə fεʁə tεllmɑ̃ sεɲe
kə ty va ʁəkʁaʃe
tu sə kə ty a εme
ʒatɑ̃ dɑ̃ lɔ̃bʁə
dɑ̃z- œ̃ kwɛ̃ si sɔ̃bʁə
kə lɔ̃ mə ʁəkɔnεsə
kɔ̃ mə ʁətiʁə sεtə lεsə
ʒystə kɔ̃n- aʁətə mɔ̃ ʒyʒəmɑ̃
kɔ̃n- apʁεnə ki ʒə sɥi vʁεmɑ̃
lipɔkʁizi nwa lε ʒɑ̃
εllə lε ɡɔʁʒə avidamɑ̃
εllə səmə lə mal e nu tɔʁtyʁə
aʁəte nu nə sɔmə sujyʁə
nuz- εmɔ̃ la vəʁite tεl kεllə ε
səla nə ʁimə a ʁjɛ̃ də nu blese.