Poeme : La Victoire Du Bien

Je dévale les montagnes d’incertitudes
Brave les rivières de ses craintes
Traverse les précipices de turpitudes

J’ai trouvé au loin le chemin moral
Il me conduit au bonheur ultime
Où je ne connaîtrai plus le mal

Je fus pris joyeux à ce guet-apens
De l’infernal démon, ce diable
Il a pris en otage mon bien savant

Il me cru crédule de prendre le mal
Je l’avais déjà entretenu, ce fut terrible
Je n’aspire plus à cela, c’est trop bancal

Personne ne m’a cherché, seule ma solitude
Nous sommes restés compagnons en correspondance
Et mon bon esprit s’est détaché en ingratitudes

J’ai prié ma morale d’un psaume incantatoire
Relâche moi, ne me ramène pas vers l’utopique
Donne-moi ce pouvoir de garder un espoir

J’ai libéré mon esprit à nu pour entreprendre
Le pèlerinage du bien, et savoir le secourir
J’ai alors rencontré le bien le plus tendre

Il m’a dit - Ais foi en l’humain, propose lui
Ce que je donnerai chaque jour à ton âme
La beauté du bien et du beau : Ô monde ragaillardi.
☼₣€

ʒə devalə lε mɔ̃taɲə dɛ̃sεʁtitydə
bʁavə lε ʁivjεʁə də sε kʁɛ̃tə
tʁavεʁsə lε pʁesipisə də tyʁpitydə

ʒε tʁuve o lwɛ̃ lə ʃəmɛ̃ mɔʁal
il mə kɔ̃dɥi o bɔnœʁ yltimə
u ʒə nə kɔnεtʁε plys lə mal

ʒə fy pʁi ʒwajøz- a sə ɡε tapɛ̃
də lɛ̃fεʁnal demɔ̃, sə djablə
il a pʁiz- ɑ̃n- ɔtaʒə mɔ̃ bjɛ̃ savɑ̃

il mə kʁy kʁedylə də pʁɑ̃dʁə lə mal
ʒə lavε deʒa ɑ̃tʁətəny, sə fy teʁiblə
ʒə naspiʁə plysz- a səla, sε tʁo bɑ̃kal

pεʁsɔnə nə ma ʃεʁʃe, sələ ma sɔlitydə
nu sɔmə ʁεste kɔ̃paɲɔ̃z- ɑ̃ kɔʁεspɔ̃dɑ̃sə
e mɔ̃ bɔ̃ εspʁi sε detaʃe ɑ̃n- ɛ̃ɡʁatitydə

ʒε pʁje ma mɔʁalə dœ̃ psomə ɛ̃kɑ̃tatwaʁə
ʁəlaʃə mwa, nə mə ʁamεnə pa vεʁ lytɔpikə
dɔnə mwa sə puvwaʁ də ɡaʁde œ̃n- εspwaʁ

ʒε libeʁe mɔ̃n- εspʁi a ny puʁ ɑ̃tʁəpʁɑ̃dʁə
lə pεləʁinaʒə dy bjɛ̃, e savwaʁ lə səkuʁiʁ
ʒε alɔʁ ʁɑ̃kɔ̃tʁe lə bjɛ̃ lə plys tɑ̃dʁə

il ma di εs fwa ɑ̃ lymɛ̃, pʁɔpozə lɥi
sə kə ʒə dɔnəʁε ʃakə ʒuʁ a tɔ̃n- amə
la bote dy bjɛ̃ e dy bo : o mɔ̃də ʁaɡajaʁdi.