Poeme : Grand Vide…

Cet enorme vide
Une emotion sans solide
Mes larmes ne cesse de couler
Quand je repense a cet été
TraGiK… NosTalGiK…
Aucun instant magik
Tu avait cet humour
Celle ke tu me rappellais toujours
J’ai été ta petite fleur
Qui a été abandonner par la peur
Tu as disparu et cela si vite
Ke la mort na pas eu de limite
Elle ta emporter
Dans ces eau glacé
Je né meme pas eu la chance
De te dire aurevoir
Maintenant je regrette avec outrance
De ne pas avoir pu etre la se soir
Jaimerais tant te revoir
Ailleur que dans se ciel de gloire. . ! !

sεt ɑ̃nɔʁmə vidə
ynə əmɔsjɔ̃ sɑ̃ sɔlidə
mε laʁmə- nə sεsə də kule
kɑ̃ ʒə ʁəpɑ̃sə a sεt ete
tʁaʒik… nɔstalʒik…
okœ̃ ɛ̃stɑ̃ maʒik
ty avε sεt ymuʁ
sεllə kə ty mə ʁapεllε tuʒuʁ
ʒε ete ta pətitə flœʁ
ki a ete abɑ̃dɔne paʁ la pœʁ
ty a dispaʁy e səla si vitə
kə la mɔʁ na pa y də limitə
εllə ta ɑ̃pɔʁte
dɑ̃ sεz- o ɡlase
ʒə ne məmə pa y la ʃɑ̃sə
də tə diʁə oʁəvwaʁ
mɛ̃tənɑ̃ ʒə ʁəɡʁεtə avεk utʁɑ̃sə
də nə pa avwaʁ py εtʁə la sə swaʁ
ʒεməʁε tɑ̃ tə ʁəvwaʁ
ajœʁ kə dɑ̃ sə sjεl də ɡlwaʁə. ! !