Poeme : Suicide

Coule, sang, de la veine ouverte
De cette fille au regard pâle
Le flot s’épanche
Seule la Lune jette sa morne clartè
Sur ce mirroir glacial.

Courre, torrent, purifis la terre
Du sang qui la recouvre.
Glas d’une vie, glas d’un monde
Voici venu le temps de notre règne.

Tenant le sceptre de la terreur,
Comme ces subtiles volutes de fumée,
Sortant de l’esprit débil d’un démon,
Que tu tiens si habilement dans tes mains.

Mer vineuse d’une imagination extravertie
Monde fou résumé dans ce regard
Victime innocente d’un enfer
Qu’elle ne comprenait pas.

Désir meurtris, espoirs déçu ;
Ses rêves s’envolent comme son sang coule.
Furtive ombre dans l’antichambre de la mort.
En faudra t-il encore beaucoup
Pour qu’on comprenne ?

XVI/VI/1993

kulə, sɑ̃, də la vεnə uvεʁtə
də sεtə fijə o ʁəɡaʁ palə
lə flo sepɑ̃ʃə
sələ la lynə ʒεtə sa mɔʁnə klaʁtε
syʁ sə miʁwaʁ ɡlasjal.

kuʁʁə, tɔʁe, pyʁifi la teʁə
dy sɑ̃ ki la ʁəkuvʁə.
ɡla dynə vi, ɡla dœ̃ mɔ̃də
vwasi vəny lə tɑ̃ də nɔtʁə ʁεɲə.

tənɑ̃ lə sεptʁə də la teʁœʁ,
kɔmə sε sybtilə vɔlytə də fyme,
sɔʁtɑ̃ də lεspʁi debil dœ̃ demɔ̃,
kə ty tjɛ̃ si-abiləmɑ̃ dɑ̃ tε mɛ̃.

mεʁ vinøzə dynə imaʒinasjɔ̃ εkstʁavεʁti
mɔ̃də fu ʁezyme dɑ̃ sə ʁəɡaʁ
viktimə inɔsɑ̃tə dœ̃n- ɑ̃fe
kεllə nə kɔ̃pʁənε pa.

deziʁ məʁtʁi, εspwaʁ desy,
sε ʁεvə sɑ̃vɔle kɔmə sɔ̃ sɑ̃ kulə.
fyʁtivə ɔ̃bʁə dɑ̃ lɑ̃tiʃɑ̃bʁə də la mɔʁ.
ɑ̃ fodʁa te il ɑ̃kɔʁə boku
puʁ kɔ̃ kɔ̃pʁεnə ?

ksvi slaʃ vi slaʃ milə nəf sɑ̃ katʁə vɛ̃- tʁεzə