Poeme : 145104 - Sans Titre

J’ai surpris le soleil, brillant, virevoltant, sur les reflet mordoré de notre avenir
J’ai prié en continu qu’il nous soit donner à nouveau de vivre cette nuit
De caresser ces rêves du bout de nos ailes,
De survoler les plaines de ce destin, qui communément nous tend la main

Je remercie le ciel pour ces secondes, poussières de douceur
Infinie langueur, sensuelle rosée, qui nourrissent notre fleur de vie
Pouvoir infini, capacités sans failles, reflètent ainsi notre train de bonheur
Je prendrais le chemin le plus long, pour suivre avec toi ce doux voyage

Marchons, ne te retourne pas, ne te retourne plus
Ce passé, ne reflétera jamais l’étendu de nos possibilité
Il est beau, il est fragile, délicate victime de leurs facile colère
Notre amour ne peut aller qu’en puissance, qui l’eut cru ?
N’est il pas, ange de ma vie, vrai que le monde
N’est que le reflet de notre mélancolie ?
Je n’y crois pas, je n’y crois plus,

Reprend toi, souris moi ! Regarde, profite
Couchant, souriant, le soleil, réconfortant
Il brille au dessus de nos petites âmes
Nous protège de leurs bêtises permanente

Se veulent blessant les plus blessés,
Qui jamais ne comprennent et toujours refusent
Ces mains tendues, confiante et naissantes.
Regarde les se débattre de leurs fierté…

Aller marche, ne te retourne pas, ne te retourne plus,
Rejoignons enfin la digne route de cette vie tant louée
Tant il est beau, et pourtant si fragile, n’est plus victime
Notre bel amour, puise sa force dans notre commun désir
Regarde le s’épanouir, se profiler, il dictera bientôt sa volonté
Qui l’eut cru ? Je n’y pensais pas, n’y pensais plus
De la haine, ainsi créons nous la plus belle idylle

ʒε syʁpʁi lə sɔlεj, bʁijɑ̃, viʁəvɔltɑ̃, syʁ lε ʁəflε mɔʁdɔʁe də nɔtʁə avəniʁ
ʒε pʁje ɑ̃ kɔ̃tiny kil nu swa dɔne a nuvo də vivʁə sεtə nɥi
də kaʁese sε ʁεvə dy bu də noz- εlə,
də syʁvɔle lε plεnə də sə dεstɛ̃, ki kɔmynemɑ̃ nu tɑ̃ la mɛ̃

ʒə ʁəmεʁsi lə sjεl puʁ sε səɡɔ̃də, pusjεʁə də dusœʁ
ɛ̃fini lɑ̃ɡœʁ, sɑ̃sɥεllə ʁoze, ki nuʁʁise nɔtʁə flœʁ də vi
puvwaʁ ɛ̃fini, kapasite sɑ̃ fajə, ʁəflεte ɛ̃si nɔtʁə tʁɛ̃ də bɔnœʁ
ʒə pʁɑ̃dʁε lə ʃəmɛ̃ lə plys lɔ̃, puʁ sɥivʁə avεk twa sə du vwajaʒə

maʁʃɔ̃, nə tə ʁətuʁnə pa, nə tə ʁətuʁnə plys
sə pase, nə ʁəfletəʁa ʒamε letɑ̃dy də no pɔsibilite
il ε bo, il ε fʁaʒilə, delikatə viktimə də lœʁ fasilə kɔlεʁə
nɔtʁə amuʁ nə pø ale kɑ̃ pɥisɑ̃sə, ki ly kʁy ?
nεt- il pa, ɑ̃ʒə də ma vi, vʁε kə lə mɔ̃də
nε kə lə ʁəflε də nɔtʁə melɑ̃kɔli ?
ʒə ni kʁwa pa, ʒə ni kʁwa plys,

ʁəpʁɑ̃ twa, suʁi mwa ! ʁəɡaʁdə, pʁɔfitə
kuʃɑ̃, suʁjɑ̃, lə sɔlεj, ʁekɔ̃fɔʁtɑ̃
il bʁijə o dəsy də no pətitəz- amə
nu pʁɔtεʒə də lœʁ bεtizə pεʁmanɑ̃tə

sə vəle blesɑ̃ lε plys blese,
ki ʒamε nə kɔ̃pʁεne e tuʒuʁ ʁəfyze
sε mɛ̃ tɑ̃dɥ, kɔ̃fjɑ̃tə e nεsɑ̃tə.
ʁəɡaʁdə lε sə debatʁə də lœʁ fjεʁte…

ale maʁʃə, nə tə ʁətuʁnə pa, nə tə ʁətuʁnə plys,
ʁəʒwaɲɔ̃z- ɑ̃fɛ̃ la diɲə ʁutə də sεtə vi tɑ̃ lue
tɑ̃ il ε bo, e puʁtɑ̃ si fʁaʒilə, nε plys viktimə
nɔtʁə bεl amuʁ, pɥizə sa fɔʁsə dɑ̃ nɔtʁə kɔmœ̃ deziʁ
ʁəɡaʁdə lə sepanuiʁ, sə pʁɔfile, il diktəʁa bjɛ̃to sa vɔlɔ̃te
ki ly kʁy ? ʒə ni pɑ̃sε pa, ni pɑ̃sε plys
də la-εnə, ɛ̃si kʁeɔ̃ nu la plys bεllə idilə