Poeme : Amnesiques Insomnies

Sur la page vierge de ma nuit blanche
Je déshabille mon âme et couche mes mots nus
En mon étrange émoi, je m’attarde et me penche,
L’éveil guide ma plume de silence éperdue !
Velours de son regard posé sur mon destin
Musique de tendresse, Princes de ma Souvenance
Mon désert est aphone, aveugle et souverain
Mémoire tu me délaisses, survient l’indifférence !
Le vertige de l’oubli éteint mes attirances
Le temps file en mes doigts telle l’onde d’une source claire
Ai-je égaré mon âme en la désespérance ?
Je scrute le néant et m’invente un hier !
Rapporte moi en rêves les contes de mon enfance
Esprit inanimé d’amnésique agonie
Il me faudrait dormir ; goûter tes confidences
Mais la douleur demeure car le sommeil me fuit !
Mon insomnie s’égare en l’ombre de l’Absence
Où grimés de ténèbres languissent mes souvenirs !
Et me voilà poussières et me voilà souffrances
Qu’apparaisse l’aurore dispersant mes délires.

syʁ la paʒə vjεʁʒə də ma nɥi blɑ̃ʃə
ʒə dezabijə mɔ̃n- amə e kuʃə mε mo nys
ɑ̃ mɔ̃n- etʁɑ̃ʒə emwa, ʒə mataʁdə e mə pɑ̃ʃə,
levεj ɡidə ma plymə də silɑ̃sə epεʁdɥ !
vəluʁ də sɔ̃ ʁəɡaʁ poze syʁ mɔ̃ dεstɛ̃
myzikə də tɑ̃dʁεsə, pʁɛ̃sə də ma suvənɑ̃sə
mɔ̃ dezεʁ εt- afɔnə, avøɡlə e suvəʁɛ̃
memwaʁə ty mə delεsə, syʁvjɛ̃ lɛ̃difeʁɑ̃sə !
lə vεʁtiʒə də lubli etɛ̃ mεz- atiʁɑ̃sə
lə tɑ̃ filə ɑ̃ mε dwa tεllə lɔ̃də dynə suʁsə klεʁə
ε ʒə eɡaʁe mɔ̃n- amə ɑ̃ la dezεspeʁɑ̃sə ?
ʒə skʁytə lə neɑ̃ e mɛ̃vɑ̃tə œ̃n- jεʁ !
ʁapɔʁtə mwa ɑ̃ ʁεvə lε kɔ̃tə də mɔ̃n- ɑ̃fɑ̃sə
εspʁi inanime damnezikə aɡɔni
il mə fodʁε dɔʁmiʁ, ɡute tε kɔ̃fidɑ̃sə
mε la dulœʁ dəməʁə kaʁ lə sɔmεj mə fɥi !
mɔ̃n- ɛ̃sɔmni seɡaʁə ɑ̃ lɔ̃bʁə də labsɑ̃sə
u ɡʁime də tenεbʁə- lɑ̃ɡise mε suvəniʁ !
e mə vwala pusjεʁəz- e mə vwala sufʁɑ̃sə
kapaʁεsə loʁɔʁə dispεʁsɑ̃ mε deliʁə.