Poeme : Mes Pas…

Que mes pas me mènent vers le bonheur…
Qu’ils me guidentsur les chemins de la raison…
Qu’ils me déposent au croisement de la liberté et du bonheur
Que sous chacun d’eux fleurissent le savoir et la connaissance
Qu’à chaque obstacle je sache sauter sans jamais reculer.
Que mes pas me donnent la force d’avancer aussi loin que mer rêves m’invitent…
Qu’ils ne cessent jamais de battre le sol en quête de découverte…
Qu’ils marquent le béton de l’empreinte de l’espoir
Que si je tombe, ils me relèveront, la tête haute, fière de mes erreures, j’essaie juste d’apprendre
Quand la chute est dure tu te redresse avec plus de ferveur car tu sais que le
Goùt du bitume s’efface devant la pureté de ta volonté.
Comme tes pas ne sont que le fruit de tes décision, ne laisse personne faire le chemin à ta place.
Ne t’arrête jamais et prouve au monde ce que tu vaux, arrête de rêver ce que tu peux réaliser.

kə mε pa mə mεne vεʁ lə bɔnœʁ…
kil mə ɡidɑ̃tsyʁ lε ʃəmɛ̃ də la ʁεzɔ̃…
kil mə depoze o kʁwazəmɑ̃ də la libεʁte e dy bɔnœʁ
kə su ʃakœ̃ dø fləʁise lə savwaʁ e la kɔnεsɑ̃sə
ka ʃakə ɔpstaklə ʒə saʃə sote sɑ̃ ʒamε ʁəkyle.
kə mε pa mə dɔne la fɔʁsə davɑ̃se osi lwɛ̃ kə mεʁ ʁεvə mɛ̃vite…
kil nə sese ʒamε də batʁə lə sɔl ɑ̃ kεtə də dekuvεʁtə…
kil maʁke lə betɔ̃ də lɑ̃pʁɛ̃tə də lεspwaʁ
kə si ʒə tɔ̃bə, il mə ʁəlεvəʁɔ̃, la tεtə-otə, fjεʁə də mεz- eʁəʁə, ʒesε ʒystə dapʁɑ̃dʁə
kɑ̃ la ʃytə ε dyʁə ty tə ʁədʁεsə avεk plys də fεʁvœʁ kaʁ ty sε kə lə
ɡu dy bitymə sefasə dəvɑ̃ la pyʁəte də ta vɔlɔ̃te.
kɔmə tε pa nə sɔ̃ kə lə fʁɥi də tε desizjɔ̃, nə lεsə pεʁsɔnə fεʁə lə ʃəmɛ̃ a ta plasə.
nə taʁεtə ʒamεz- e pʁuvə o mɔ̃də sə kə ty vo, aʁεtə də ʁεve sə kə ty pø ʁealize.