Poeme : Bonjour Tristesse

Bonjour tristesse
J’aime quand tu me blesses
Je me sens plus vivant
Et mourant en même temps,
A travers toi je publie
Les plus belles pages de ma vie,
Tous ces poèmes composés
Dans un moment de morosité.
Tu es mieux qu’une muse
Jamais tu ne te refuses
A la douce caresse
De ma plume de tristesse,
Je trouve dans mes larmes
L’encre noire de tes charmes
Et j’y puise le style
De mon écriture fébrile.
Bonjour tristesse
Je ne veux que tu me laisses
Pour un autre sentiment
Auquel rien je ne ressens,
Tu es mon inspiration
Autant que mon poison
Auquel je succombe volontiers
En toute complicité.
WøLø

bɔ̃ʒuʁ tʁistεsə
ʒεmə kɑ̃ ty mə blesə
ʒə mə sɑ̃s plys vivɑ̃
e muʁɑ̃ ɑ̃ mεmə tɑ̃,
a tʁavεʁ twa ʒə pybli
lε plys bεllə paʒə də ma vi,
tus sε pɔεmə kɔ̃poze
dɑ̃z- œ̃ mɔmɑ̃ də mɔʁozite.
ty ε mjø kynə myzə
ʒamε ty nə tə ʁəfyzə
a la dusə kaʁεsə
də ma plymə də tʁistεsə,
ʒə tʁuvə dɑ̃ mε laʁmə
lɑ̃kʁə nwaʁə də tε ʃaʁmə
e ʒi pɥizə lə stilə
də mɔ̃n- ekʁityʁə febʁilə.
bɔ̃ʒuʁ tʁistεsə
ʒə nə vø kə ty mə lεsə
puʁ œ̃n- otʁə sɑ̃timɑ̃
okεl ʁjɛ̃ ʒə nə ʁəsɛ̃,
ty ε mɔ̃n- ɛ̃spiʁasjɔ̃
otɑ̃ kə mɔ̃ pwazɔ̃
okεl ʒə sykɔ̃bə vɔlɔ̃tje
ɑ̃ tutə kɔ̃plisite.
wl