Poeme : Con Sidéré (Dédié À Maryjo)

Con sidéré
Dédié à maryjo dite Cyrael
Toute de poisse est vêtue
Cette journée de vaine grève
Joute qui froisse d’angoisse têtue
Mon cœur qui crève de veine brève
Brave barde con sidéré érudit je maudis
Et langue grave et lèvres suaves et mots dits
Dans l’inouï mutisme volontaire je m’engouffre
Tel un macaque ni dit ni vu ni ouï nihilsme je souffre
A l’épine à l’aubépine et ronce qui s’enfonce je donne langue
A la race féline rapine radine qui badine avec l’amour exsangue
Si c’était cécité pire aveugle je serais
D’une incurable otite atteint je serais
Muet comme une capre itou je serais
Mais je ne saurais
Mon mal de con sidéré taire
Comme le sanglier solitaire
A l’orée j’aurais
Couic ! ce prétexte
A un réfléchi texte
La raison d’être
De piètre hêtre

Farid Mohamed Zalhoud

kɔ̃ sideʁe
dedje a maʁiʒo ditə siʁael
tutə də pwasə ε vεtɥ
sεtə ʒuʁne də vεnə ɡʁεvə
ʒutə ki fʁwasə dɑ̃ɡwasə tεtɥ
mɔ̃ kœʁ ki kʁεvə də vεnə bʁεvə
bʁavə baʁdə kɔ̃ sideʁe eʁydi ʒə modi
e lɑ̃ɡ ɡʁavə e lεvʁə- sɥavəz- e mo di
dɑ̃ linui mytismə vɔlɔ̃tεʁə ʒə mɑ̃ɡufʁə
tεl œ̃ makakə ni di ni vy ni ui niilsmə ʒə sufʁə
a lepinə a lobepinə e ʁɔ̃sə ki sɑ̃fɔ̃sə ʒə dɔnə lɑ̃ɡ
a la ʁasə felinə ʁapinə ʁadinə ki badinə avεk lamuʁ εksɑ̃ɡ
si setε sesite piʁə avøɡlə ʒə səʁε
dynə ɛ̃kyʁablə ɔtitə atɛ̃ ʒə səʁε
mɥε kɔmə ynə kapʁə itu ʒə səʁε
mε ʒə nə soʁε
mɔ̃ mal də kɔ̃ sideʁe tεʁə
kɔmə lə sɑ̃ɡlje sɔlitεʁə
a lɔʁe ʒoʁε
kuik ! sə pʁetεkstə
a œ̃ ʁefleʃi tεkstə
la ʁεzɔ̃ dεtʁə
də pjεtʁə εtʁə

faʁid mɔamεd zalud