Poeme : À Vau- L’eau

Comme pour ces gouttes innombrables
D’une morne et inarrêtable pluie,
Dans le ciel des jours invariables
S’est formé l’épais nuage de l’ennui
Qui filtre les heures interminables
De l’horloge du temps alanguie
Alors que s’avère désormais improbable
Le respect du calendrier imparti.
(04/02/2021)

kɔmə puʁ sε ɡutəz- inɔ̃bʁablə
dynə mɔʁnə e inaʁεtablə plɥi,
dɑ̃ lə sjεl dε ʒuʁz- ɛ̃vaʁjablə
sε fɔʁme lepε nɥaʒə də lɑ̃nɥi
ki filtʁə lεz- œʁz- ɛ̃tεʁminablə
də lɔʁlɔʒə dy tɑ̃z- alɑ̃ɡi
alɔʁ kə savεʁə dezɔʁmεz- ɛ̃pʁɔbablə
lə ʁεspε dy kalɑ̃dʁje ɛ̃paʁti.
(zeʁo katʁə slaʃ zeʁo dø slaʃ dø milə vɛ̃t- e yn)