Poeme : Noyé !

Je ne vois plus ce visage
La pluie creuse le sable
L’eau de mes larmes fait orage
Les vagues me rendent instable
Je suis en nage, trempé de rage

Elle est partie et plus rien
Ne me dit de vivre demain.

ʒə nə vwa plys sə vizaʒə
la plɥi kʁøzə lə sablə
lo də mε laʁmə- fε ɔʁaʒə
lε vaɡ mə ʁɑ̃de ɛ̃stablə
ʒə sɥiz- ɑ̃ naʒə, tʁɑ̃pe də ʁaʒə

εllə ε paʁti e plys ʁjɛ̃
nə mə di də vivʁə dəmɛ̃.