Poeme : Incompréhension

Drôle de sentiment que celui se sentir incomprise
Ca se déclenche d’un coup comme une crise.
Je porte au fond de moi une douleur
Que je ne saurais exprimer
Elle atteint directement le cœur
Et ne veut plus me lâcher

Seule, j’avance avec ma peine dans un monde aveugle
C’est un véritable poid que je traîne
Mais est-ce vraiment le monde qui est aveugle ?
Comment pourait on me comprendre
Si jamais je n’explique ce que je ressent ?
Je me sent pourtant incapable d’exprimer mes sentiments.

Je croi que mon rêve serait en fait
De recontrer un jour une âme sœur
Qui comprendrait le langage de mon cœur
Sans que ma parole n’ai besoin de le lui transmettre.

Janvier 2004

dʁolə də sɑ̃timɑ̃ kə səlɥi sə sɑ̃tiʁ ɛ̃kɔ̃pʁizə
ka sə deklɑ̃ʃə dœ̃ ku kɔmə ynə kʁizə.
ʒə pɔʁtə o fɔ̃ də mwa ynə dulœʁ
kə ʒə nə soʁεz- εkspʁime
εllə atɛ̃ diʁεktəmɑ̃ lə kœʁ
e nə vø plys mə laʃe

sələ, ʒavɑ̃sə avεk ma pεnə dɑ̃z- œ̃ mɔ̃də avøɡlə
sεt- œ̃ veʁitablə pwa kə ʒə tʁεnə
mεz- ε sə vʁεmɑ̃ lə mɔ̃də ki εt- avøɡlə ?
kɔmɑ̃ puʁε ɔ̃ mə kɔ̃pʁɑ̃dʁə
si ʒamε ʒə nεksplikə sə kə ʒə ʁəse ?
ʒə mə sɑ̃ puʁtɑ̃ ɛ̃kapablə dεkspʁime mε sɑ̃timɑ̃.

ʒə kʁwa kə mɔ̃ ʁεvə səʁε ɑ̃ fε
də ʁəkɔ̃tʁe œ̃ ʒuʁ ynə amə sœʁ
ki kɔ̃pʁɑ̃dʁε lə lɑ̃ɡaʒə də mɔ̃ kœʁ
sɑ̃ kə ma paʁɔlə nε bəzwɛ̃ də lə lɥi tʁɑ̃smεtʁə.

ʒɑ̃vje dø milə katʁə