Poeme : Expiation

J’ai décidé de te voir comme expiation
Dans les méandres de mon imagination
Et même si tout ceci n est que presomption
J ai décidé de te voir comme expiation

Puisse tu changer le suave en amertume
Je savourerai jusqu au goût du bitume
Qui compose la route de mes ambitions
J ai decidé de te voir comme expiation

Si tu veux m enlever le doux chant des oiseaux
De la croisée de ces lueur, naitra un reseau
De cordes, harpe melodique de passion
J ai decidé de te voir comme expiation

Point de broyat de noir, d arome putride
Asile en convalescence, oeil non livide
Du sable dans l engrenage des exactions
J ai decidé de te voir comme expiation

ʒε deside də tə vwaʁ kɔmə εkspjasjɔ̃
dɑ̃ lε meɑ̃dʁə- də mɔ̃n- imaʒinasjɔ̃
e mεmə si tu səsi εn ε kə pʁəzɔ̃psjɔ̃
ʒi ε deside də tə vwaʁ kɔmə εkspjasjɔ̃

pɥisə ty ʃɑ̃ʒe lə sɥavə ɑ̃n- amεʁtymə
ʒə savuʁəʁε ʒysk o ɡu dy bitymə
ki kɔ̃pozə la ʁutə də mεz- ɑ̃bisjɔ̃
ʒi ε dəside də tə vwaʁ kɔmə εkspjasjɔ̃

si ty vø εm ɑ̃ləve lə du ʃɑ̃ dεz- wazo
də la kʁwaze də sε lɥœʁ, nεtʁa œ̃ ʁəso
də kɔʁdə, aʁpə məlɔdikə də pasjɔ̃
ʒi ε dəside də tə vwaʁ kɔmə εkspjasjɔ̃

pwɛ̃ də bʁwaja də nwaʁ, de aʁɔmə pytʁidə
azilə ɑ̃ kɔ̃valesɑ̃sə, ɔεj nɔ̃ lividə
dy sablə dɑ̃ εl ɑ̃ɡʁənaʒə dεz- εɡzaksjɔ̃
ʒi ε dəside də tə vwaʁ kɔmə εkspjasjɔ̃