Poeme : Cesse Pas De Rêver

Quand on cesse de rêver,
A sûr coup, on cesse d’exister.
Malgré la vie neuve
Des fois le cœur de rêve
Plus ne s’abreuve.

Mon Dieu on en crève !

Du parvis de l’épreuve,
Telle une pieuvre
Fugitive et en détresse,
L’âme fait preuve
A la fois de vertu et de maladresse
Que de leurre en manœuvre
Semble ne plus pouvoir
Comme au bon vieux temps voir
Son effective remise en œuvre.

Qu’il grêle, tonnerre ou pleuve
Objectif, leitmotiv ou rêve
Du succès que l’écho en nous se meuve
Sans répit ni trêve.

J’avoue la dispersion de mes rêves
Mes ambitions semblent entrer en grève
Et n’entendent point côtoyer la trêve.

Mon âme, refuse d’être de moi veuve
En dépit de si angoissantes épreuves,
Desquelles la vie m’abreuve,
Y’a pas plus concluante preuve !

Celui qui ose te priver de tes rêves
N’hésitera pas à t’ôter la vie
Comme du temps de piève
Une bouffée solennelle de nostalgie.

Alors ne permets point qu’on te ravisse ton rêve !

kɑ̃t- ɔ̃ sεsə də ʁεve,
a syʁ ku, ɔ̃ sεsə dεɡziste.
malɡʁe la vi nəvə
dε fwa lə kœʁ də ʁεvə
plys nə sabʁəvə.

mɔ̃ djø ɔ̃n- ɑ̃ kʁεvə !

dy paʁvi də lepʁəvə,
tεllə ynə pjəvʁə
fyʒitivə e ɑ̃ detʁεsə,
lamə fε pʁəvə
a la fwa də vεʁty e də maladʁεsə
kə də ləʁə ɑ̃ manœvʁə
sɑ̃blə nə plys puvwaʁ
kɔmə o bɔ̃ vjø tɑ̃ vwaʁ
sɔ̃n- efεktivə ʁəmizə ɑ̃n- œvʁə.

kil ɡʁεlə, tɔneʁə u pləvə
ɔbʒεktif, lεtmɔtiv u ʁεvə
dy syksε kə leʃo ɑ̃ nu sə məvə
sɑ̃ ʁepi ni tʁεvə.

ʒavu la dispεʁsjɔ̃ də mε ʁεvə
mεz- ɑ̃bisjɔ̃ sɑ̃ble ɑ̃tʁe ɑ̃ ɡʁεvə
e nɑ̃tɑ̃de pwɛ̃ kotwaje la tʁεvə.

mɔ̃n- amə, ʁəfyzə dεtʁə də mwa vəvə
ɑ̃ depi də si ɑ̃ɡwasɑ̃təz- epʁəvə,
dekεllə la vi mabʁəvə,
ia pa plys kɔ̃klɥɑ̃tə pʁəvə !

səlɥi ki ozə tə pʁive də tε ʁεvə
nezitəʁa pa a tote la vi
kɔmə dy tɑ̃ də pjεvə
ynə bufe sɔlεnεllə də nɔstalʒi.

alɔʁ nə pεʁmε pwɛ̃ kɔ̃ tə ʁavisə tɔ̃ ʁεvə !