Poeme : Je Dois Partir

Ecoute le bruissement des arbres, ça ne te rappelle rien ?
Le soleil courant sur ta peau dorée…
Je serais mort pour toi et tu ne te doutais de rien,
Ton innoscence t’interdisais d’y penser.

Le doux coulis de l’eau berçait notre silence…
Tous les deux pensant que jamais on se quitterais.
Mais le temps a changé, on a trop usé de la patience.
Plus jamais je ne te reverrai… plus jamais…

Le son de ta voix restera gravé en moi.
Je ne t’oublierais pas, mon cœur ne le supporterais pas.
Je prends un peu de cette chaleur qui émane de toi.
Je te dis adieu du bout de mes doigts…

Et je te donnerais mille fois mon ame
Si seulement le temps ne me manquait.
Je refuserai toutes les femmes
Car aucune ne seras comme tu es…

Le son de ta voix restera gravé en moi.
Je te dit adieu du bout de mes doigts…
Tu trouveras dans tes larmes nos derniers souvenirs.
Garde ces bouts de moi meme s’il te font souffrir.

Car je dois partir…
Je dois partir…

əkutə lə bʁɥisəmɑ̃ dεz- aʁbʁə, sa nə tə ʁapεllə ʁjɛ̃ ?
lə sɔlεj kuʁɑ̃ syʁ ta po dɔʁe…
ʒə səʁε mɔʁ puʁ twa e ty nə tə dutε də ʁjɛ̃,
tɔ̃n- inɔsɑ̃sə tɛ̃tεʁdizε di pɑ̃se.

lə du kuli də lo bεʁsε nɔtʁə silɑ̃sə…
tus lε dø pɑ̃sɑ̃ kə ʒamεz- ɔ̃ sə kitəʁε.
mε lə tɑ̃z- a ʃɑ̃ʒe, ɔ̃n- a tʁo yze də la pasjɑ̃sə.
plys ʒamε ʒə nə tə ʁəveʁε… plys ʒamε…

lə sɔ̃ də ta vwa ʁεstəʁa ɡʁave ɑ̃ mwa.
ʒə nə tubljəʁε pa, mɔ̃ kœʁ nə lə sypɔʁtəʁε pa.
ʒə pʁɑ̃z- œ̃ pø də sεtə ʃalœʁ ki emanə də twa.
ʒə tə di adjø dy bu də mε dwa…

e ʒə tə dɔnəʁε milə fwa mɔ̃n- amə
si sələmɑ̃ lə tɑ̃ nə mə mɑ̃kε.
ʒə ʁəfyzəʁε tutə lε famə
kaʁ okynə nə səʁa kɔmə ty ε…

lə sɔ̃ də ta vwa ʁεstəʁa ɡʁave ɑ̃ mwa.
ʒə tə di adjø dy bu də mε dwa…
ty tʁuvəʁa dɑ̃ tε laʁmə- no dεʁnje suvəniʁ.
ɡaʁdə sε bu də mwa məmə sil tə fɔ̃ sufʁiʁ.

kaʁ ʒə dwa paʁtiʁ…
ʒə dwa paʁtiʁ…