Prose : Dame De Coeur.

DAME DE Cœur.
Il est de ces femmes avec de si belles âmes,
qui nous laissent le cœur en larmes,
il subsiste de ces dames vivant de tels drames,
pour qui l’on se doit de prendre les armes.
Il éclate dans mon cœur de femme,
de ces résonnances, tel un brame,
dans une forêt en flammes,
que l’on diffame et condamne.
Comment rester de marbre face à l’alarme,
de psychodrame en mélodrame,
de femmes en rame, de dames qui ne proclament,
dame de cœur ou femme rancœur jamais ne réclament.
Devant vous, ma Dame, sachez que je me pâme,
tous ces maux, échos, fendent l’âme, mais comme lianes
d’igname s’acharnent, jusqu’à l’ultime oriflamme accompagne,
me consume, souffle rage, je vous offre, haut, belles femmes.

damə də kœʁ.
il ε də sε faməz- avεk də si bεlləz- amə,
ki nu lεse lə kœʁ ɑ̃ laʁmə,
il sybzistə də sε damə vivɑ̃ də tεl dʁamə,
puʁ ki lɔ̃ sə dwa də pʁɑ̃dʁə lεz- aʁmə.
il eklatə dɑ̃ mɔ̃ kœʁ də famə,
də sε ʁezɔnɑ̃sə, tεl œ̃ bʁamə,
dɑ̃z- ynə fɔʁε ɑ̃ flamə,
kə lɔ̃ difamə e kɔ̃damnə.
kɔmɑ̃ ʁεste də maʁbʁə fasə a lalaʁmə,
də psikɔdʁamə ɑ̃ melɔdʁamə,
də faməz- ɑ̃ ʁamə, də damə ki nə pʁɔklame,
damə də kœʁ u famə ʁɑ̃kœʁ ʒamε nə ʁeklame.
dəvɑ̃ vu, ma damə, saʃe kə ʒə mə pamə,
tus sε mo, eʃo, fɑ̃de lamə, mε kɔmə ljanə
diɲamə saʃaʁne, ʒyska lyltimə ɔʁiflamə akɔ̃paɲə,
mə kɔ̃symə, suflə ʁaʒə, ʒə vuz- ɔfʁə, o, bεllə famə.