Prose : Demain,

Quand le temps aura vieilli ma vie
Mes cheveux et toutes mes nuits
Quand l’ombre de mes souvenirs
Caressera mon visage gris

Quand le ciel de l’obscure
Enveloppera mes quatre murs
Quand l’inexorable
Surgira redoutable

Quand seul dans ma mémoire
Le sublime de mon histoire
Quand l’âme de mon enfance
Me sourira avec aisance

Quand le drap blanc de la mort
Recouvrira mon pauvre corps
Quand ma vie s’achèvera
Dans les larmes de vos pas

Quand la couleur de vos yeux
Ressemblera à des adieux
Quand le cercueil se fermera
Je vous en prie, ne pleurez pas.

kɑ̃ lə tɑ̃z- oʁa vjεji ma vi
mε ʃəvøz- e tutə mε nɥi
kɑ̃ lɔ̃bʁə də mε suvəniʁ
kaʁesəʁa mɔ̃ vizaʒə ɡʁi

kɑ̃ lə sjεl də lɔpskyʁə
ɑ̃vəlɔpəʁa mε katʁə myʁ
kɑ̃ linεksɔʁablə
syʁʒiʁa ʁədutablə

kɑ̃ səl dɑ̃ ma memwaʁə
lə syblimə də mɔ̃n- istwaʁə
kɑ̃ lamə də mɔ̃n- ɑ̃fɑ̃sə
mə suʁiʁa avεk εzɑ̃sə

kɑ̃ lə dʁa blɑ̃ də la mɔʁ
ʁəkuvʁiʁa mɔ̃ povʁə kɔʁ
kɑ̃ ma vi saʃεvəʁa
dɑ̃ lε laʁmə- də vo pa

kɑ̃ la kulœʁ də voz- iø
ʁəsɑ̃bləʁa a dεz- adjø
kɑ̃ lə sεʁkœj sə fεʁməʁa
ʒə vuz- ɑ̃ pʁi, nə pləʁe pa.