Poeme : Deliquescence De L’innocence

Voilà venir l’obscène manigance, exigence d’une vile accoutumance,
D’une âme en errance et de son corps qu’elle offense.

L’obscure violence. La fausse ignorance.

Puis la raison dans la réticence et oeuvre l’impertinence.
La constance danse, ses anses en mouvances.
Un silence. Des souffrances.

Lubrique et dévore l’indécence.
Que mes yeux me pardonnent cette inconvenance !

Car de malchance en démence, sa vie, une suite d’incidence.
En son cœur plus d’importance et s’obstine l’insolence.

Manigance et sa concupiscence, que les dieux pardonnent cette appétence.
Sa joie pour une vulgaire tendance, le déni pour seul semence.

Manigance ne connait pas la prudence, son innocence, une évanescence.
Vulgaire et unique rennaissance pour celle qui n’eut point de chance.

vwala vəniʁ lɔpsεnə maniɡɑ̃sə, εɡziʒɑ̃sə dynə vilə akutymɑ̃sə,
dynə amə ɑ̃n- eʁɑ̃sə e də sɔ̃ kɔʁ kεllə ɔfɑ̃sə.

lɔpskyʁə vjɔlɑ̃sə. la fosə iɲɔʁɑ̃sə.

pɥi la ʁεzɔ̃ dɑ̃ la ʁetisɑ̃sə e œvʁə lɛ̃pεʁtinɑ̃sə.
la kɔ̃stɑ̃sə dɑ̃sə, sεz- ɑ̃səz- ɑ̃ muvɑ̃sə.
œ̃ silɑ̃sə. dε sufʁɑ̃sə.

lybʁikə e devɔʁə lɛ̃desɑ̃sə.
kə mεz- iø mə paʁdɔne sεtə ɛ̃kɔ̃vənɑ̃sə !

kaʁ də malʃɑ̃sə ɑ̃ demɑ̃sə, sa vi, ynə sɥitə dɛ̃sidɑ̃sə.
ɑ̃ sɔ̃ kœʁ plys dɛ̃pɔʁtɑ̃sə e sɔpstinə lɛ̃sɔlɑ̃sə.

maniɡɑ̃sə e sa kɔ̃kypisɑ̃sə, kə lε djø paʁdɔne sεtə apetɑ̃sə.
sa ʒwa puʁ ynə vylɡεʁə tɑ̃dɑ̃sə, lə deni puʁ səl səmɑ̃sə.

maniɡɑ̃sə nə kɔnε pa la pʁydɑ̃sə, sɔ̃n- inɔsɑ̃sə, ynə evanesɑ̃sə.
vylɡεʁə e ynikə ʁεnεsɑ̃sə puʁ sεllə ki ny pwɛ̃ də ʃɑ̃sə.