Poeme : Ma Rose Printanière D’amour

Dans le jardin secret de mon cœur
Respire une rose aux pétales de velours
Fragrances d’un bel et tendre amour
Pailletées de tendresse et de douceur.

Elle éclaire mon âme d’un rayon éternel
Depuis l’aube d’une saison printanière
A la pureté d’un astre de lumière
Frissonnant aux murmures passionnels.

Envoûtante elle sublime mes journées
D’un charme de beauté rougeoyante
Aux reflets dorés d’une flamme dansante
M’emportant dans une divine sérénité.

Source de vie d’un symbole harmonieux
Elle constelle mon esprit de rêves étoilés
D’un subtil langage à la grâce sublimée
Préservant ce parfum des plus merveilleux.

dɑ̃ lə ʒaʁdɛ̃ sεkʁε də mɔ̃ kœʁ
ʁεspiʁə ynə ʁozə o petalə də vəluʁ
fʁaɡʁɑ̃sə dœ̃ bεl e tɑ̃dʁə amuʁ
pajte də tɑ̃dʁεsə e də dusœʁ.

εllə eklεʁə mɔ̃n- amə dœ̃ ʁεjɔ̃ etεʁnεl
dəpɥi lobə dynə sεzɔ̃ pʁɛ̃tanjεʁə
a la pyʁəte dœ̃n- astʁə də lymjεʁə
fʁisɔnɑ̃ o myʁmyʁə pasjɔnεl.

ɑ̃vutɑ̃tə εllə syblimə mε ʒuʁne
dœ̃ ʃaʁmə də bote ʁuʒwajɑ̃tə
o ʁəflε dɔʁe dynə flamə dɑ̃sɑ̃tə
mɑ̃pɔʁtɑ̃ dɑ̃z- ynə divinə seʁenite.

suʁsə də vi dœ̃ sɛ̃bɔlə-aʁmɔnjø
εllə kɔ̃stεllə mɔ̃n- εspʁi də ʁεvəz- etwale
dœ̃ sybtil lɑ̃ɡaʒə a la ɡʁasə syblime
pʁezεʁvɑ̃ sə paʁfœ̃ dε plys mεʁvεjø.