Poeme : Folie Étrangère

Je deviens fou lorsque je la vois.
La vérité, seule et unique, terrible tragédie, c’est que cette femme est une nature essentiellement aimante, que je ne peux qu’aimer. Avide de beauté, de sympathie et d’intelligence.
La vérité, seule et unique, merveilleuse fantaisie, c’est que cette femme est une nature essentiellement aimante, que je ne peux qu’aimer. Avide de charme, de tendresse et de talents.
L’amour que je lui porte s’attache à sa propre nature plus qu’aux lubies d’un cœur fou, abusé de passions chaotiques et aux yeux voilés de ce drap de lin d’une éternelle beauté enivrante…
Je crierai ma joie de l’apercevoir, hurlerais à la mort, ce bonheur que je ressens à l’écouter, si mon corps tout en émoi de ce joli cœur, ne souffrait pas déjà de cet amour inconditionnel.

ʒə dəvjɛ̃ fu lɔʁskə ʒə la vwa.
la veʁite, sələ e ynikə, teʁiblə tʁaʒedi, sε kə sεtə famə εt- ynə natyʁə esɑ̃sjεllmɑ̃ εmɑ̃tə, kə ʒə nə pø kεme. avidə də bote, də sɛ̃pati e dɛ̃tεlliʒɑ̃sə.
la veʁite, sələ e ynikə, mεʁvεjøzə fɑ̃tεzi, sε kə sεtə famə εt- ynə natyʁə esɑ̃sjεllmɑ̃ εmɑ̃tə, kə ʒə nə pø kεme. avidə də ʃaʁmə, də tɑ̃dʁεsə e də talɑ̃.
lamuʁ kə ʒə lɥi pɔʁtə sataʃə a sa pʁɔpʁə natyʁə plys ko lybi dœ̃ kœʁ fu, abyze də pasjɔ̃ ʃaɔtikz- e oz- iø vwale də sə dʁa də lɛ̃ dynə etεʁnεllə bote ɑ̃nivʁɑ̃tə…
ʒə kʁjəʁε ma ʒwa də lapεʁsəvwaʁ, yʁləʁεz- a la mɔʁ, sə bɔnœʁ kə ʒə ʁəsɛ̃z- a lekute, si mɔ̃ kɔʁ tut- ɑ̃n- emwa də sə ʒɔli kœʁ, nə sufʁε pa deʒa də sεt amuʁ ɛ̃kɔ̃disjɔnεl.