Poeme : La Parenthèse

Elle s’ouvre et se referme,
Telle une huitre au cœur de perle
Elle brille d’un éclat vermeil
A faire pâlir les ombres marines

Elle s’ouvre et se referme
La grotte des Milles et une Nuits
Pleine de trésors et d’anathèmes
D’Or inaltérable qui jamais ne ternit

Si difficile à ouvrir
Si dur d’en sortir
Ce qu’elle contient est indélébile
Imprime au cœur des tatouages subtiles

Elle s’ouvre et se referme
A l’image d’un bonheur fugace,
Arrivant trop vite à son terme
Sur ces moments éphémères qu’elle cache

Heureux de pouvoir vivre ces temps figés
Chanceux de pouvoir en profiter
Être celui qui peut s’en vanter
Avec Toi durant ces courts instants

Ils s’ouvrent et se referment,
Toujours entre… Parenthèse ()

εllə suvʁə e sə ʁəfεʁmə,
tεllə ynə ɥitʁə o kœʁ də pεʁlə
εllə bʁijə dœ̃n- ekla vεʁmεj
a fεʁə paliʁ lεz- ɔ̃bʁə- maʁinə

εllə suvʁə e sə ʁəfεʁmə
la ɡʁɔtə dε miləz- e ynə nɥi
plεnə də tʁezɔʁz- e danatεmə
dɔʁ inalteʁablə ki ʒamε nə tεʁni

si difisilə a uvʁiʁ
si dyʁ dɑ̃ sɔʁtiʁ
sə kεllə kɔ̃tjɛ̃ εt- ɛ̃delebilə
ɛ̃pʁimə o kœʁ dε tatuaʒə sybtilə

εllə suvʁə e sə ʁəfεʁmə
a limaʒə dœ̃ bɔnœʁ fyɡasə,
aʁivɑ̃ tʁo vitə a sɔ̃ tεʁmə
syʁ sε mɔmɑ̃z- efemεʁə kεllə kaʃə

œʁø də puvwaʁ vivʁə sε tɑ̃ fiʒe
ʃɑ̃sø də puvwaʁ ɑ̃ pʁɔfite
εtʁə səlɥi ki pø sɑ̃ vɑ̃te
avεk twa dyʁɑ̃ sε kuʁz- ɛ̃stɑ̃

il suvʁe e sə ʁəfεʁme,
tuʒuʁz- ɑ̃tʁə… paʁɑ̃tεzə ()