Poeme : Courtisan

Ô Grande Pâle.
Reine ténébreuse de clarté.
Ta douceur parait si sombre et si froide de là au loin…
Tes courbes m’enivrent.
L’Ode à ton silence, par le mutisme des astres, me surine lentement les entrailles.
J’aimerais te rejoindre, tracé mon chemin jusqu’à toi…
Que tu m’ouvre ton bras,
Et que dans tes yeux de mille feux mon reflet se noie. J’aimerais cela.
Ô Lune,
Grande ou Pâle,
Je t’en prie.
Allonge toi devant moi…

A la Funeste finesse. . Dédicasse.

o ɡʁɑ̃də palə.
ʁεnə tenebʁøzə də klaʁte.
ta dusœʁ paʁε si sɔ̃bʁə e si fʁwadə də la o lwɛ̃…
tε kuʁbə- mɑ̃nivʁe.
lɔdə a tɔ̃ silɑ̃sə, paʁ lə mytismə dεz- astʁə, mə syʁinə lɑ̃təmɑ̃ lεz- ɑ̃tʁajə.
ʒεməʁε tə ʁəʒwɛ̃dʁə, tʁase mɔ̃ ʃəmɛ̃ ʒyska twa…
kə ty muvʁə tɔ̃ bʁa,
e kə dɑ̃ tεz- iø də milə fø mɔ̃ ʁəflε sə nwa. ʒεməʁε səla.
o lynə,
ɡʁɑ̃də u palə,
ʒə tɑ̃ pʁi.
alɔ̃ʒə twa dəvɑ̃ mwa…

a la fynεstə finεsə. dedikasə.