Poeme : La Flamme Et La Foi

Telle une flamme,
Elle a besoin d’air pour respirer,
Telle une flamme,
Elle ne demande qu’à éclairer,
Telle une flamme,
Elle ne cesse de briller,
Telle une flamme,
Elle veut nous accompagner,

La foi est immuable,
Sentiment incomparable,
Souvent inexplicable,
Toujours indomptable.

La flamme qui brille en chacun de nous,
Nous permet d’avoir la foi,
Il est ingrat de penser qu’a nous,
Plus souvent que parfois,

La foi n’est jamais la même,
Chacun à la sienne,
Chacun ses choix,
Chacun ses croyances,
Chacun sa clairvoyance,

La foi doit nous permettre de ne pas juger,
De se contenter de contempler,
De se contenter d’admirer,
De se contenter de consoler,
De se contenter d’aimer,

La foi est avant tout de croire,
Que grâce à la lumière de notre flamme,
Nous avons le devoir, l’esprit de mémoire,
D’éclairer le chemin de notre prochain,
Et d’accomplir ainsi notre destin.

tεllə ynə flamə,
εllə a bəzwɛ̃ dεʁ puʁ ʁεspiʁe,
tεllə ynə flamə,
εllə nə dəmɑ̃də ka eklεʁe,
tεllə ynə flamə,
εllə nə sεsə də bʁije,
tεllə ynə flamə,
εllə vø nuz- akɔ̃paɲe,

la fwa εt- imɥablə,
sɑ̃timɑ̃ ɛ̃kɔ̃paʁablə,
suvɑ̃ inεksplikablə,
tuʒuʁz- ɛ̃dɔ̃ptablə.

la flamə ki bʁijə ɑ̃ ʃakœ̃ də nu,
nu pεʁmε davwaʁ la fwa,
il εt- ɛ̃ɡʁa də pɑ̃se ka nu,
plys suvɑ̃ kə paʁfwa,

la fwa nε ʒamε la mεmə,
ʃakœ̃ a la sjεnə,
ʃakœ̃ sε ʃwa,
ʃakœ̃ sε kʁwajɑ̃sə,
ʃakœ̃ sa klεʁvwajɑ̃sə,

la fwa dwa nu pεʁmεtʁə də nə pa ʒyʒe,
də sə kɔ̃tɑ̃te də kɔ̃tɑ̃ple,
də sə kɔ̃tɑ̃te dadmiʁe,
də sə kɔ̃tɑ̃te də kɔ̃sɔle,
də sə kɔ̃tɑ̃te dεme,

la fwa εt- avɑ̃ tu də kʁwaʁə,
kə ɡʁasə a la lymjεʁə də nɔtʁə flamə,
nuz- avɔ̃ lə dəvwaʁ, lεspʁi də memwaʁə,
deklεʁe lə ʃəmɛ̃ də nɔtʁə pʁoʃɛ̃,
e dakɔ̃pliʁ ɛ̃si nɔtʁə dεstɛ̃.