Poème-France.com

Poeme : L’eau Vive



L’eau Vive

L eau vive
Tu étais beau
Rien de faux
Dans tes mots
J’étais au chaud
Au nid accro
De l’amour jumeau
Coulant du ruisselet
Où passion est en démo
Quand vertu en ton sac à dos
Etait prête à conduire l’ex-voto
Dans l’éternité des allégros
Mais la source trop tôt dissipée
A tarie la pure eau
Dans l’arroyo
Repoussant ton instinct macho
Vers d’autres oripeaux
Laissant ta saine eau
Couler vers une autre odyssée
Au visage encore plus beau
Qui lui donnera de facto
La plénitude d’une eau
Mon eau vive
Qui lui sera fidèle cadeau
Ô loyal joyau.
©ƑC
Modepoete

Pour mettre un commentaire

Poème en Phonétique

εl o vivə
ty etε bo
ʁjɛ̃ də fo
dɑ̃ tε mo
ʒetεz- o ʃo
o nid akʁo
də lamuʁ ʒymo
kulɑ̃ dy ʁɥisəlε
u pasjɔ̃ εt- ɑ̃ demo
kɑ̃ vεʁty ɑ̃ tɔ̃ sak a do
ətε pʁεtə a kɔ̃dɥiʁə lεks vɔto
dɑ̃ letεʁnite dεz- aleɡʁo
mε la suʁsə tʁo to disipe
a taʁi la pyʁə o
dɑ̃ laʁwajo
ʁəpusɑ̃ tɔ̃n- ɛ̃stɛ̃ maʃo
vεʁ dotʁəz- ɔʁipo
lεsɑ̃ ta sεnə o
kule vεʁz- ynə otʁə ɔdise
o vizaʒə ɑ̃kɔʁə plys bo
ki lɥi dɔnəʁa də fakto
la plenitydə dynə o
mɔ̃n- o vivə
ki lɥi səʁa fidεlə kado
o lwajal ʒwajo.
kɔpiʁajt k