Poeme : Encore Un Jour Sans

C’est une histoire banale
Une histoire de tous les jours
Une vie qui tourne en spirale
De quelqu’un qui cherche l’amour.

Pas un amour de tous les jours,
Pas celui qui rime avec un prosaïque toujours,
Un qui ne soit pas comme les autres
Un qui ne soit pas comme le vôtre.

Non, celui qui ne va pas avec le velours,
Celui de la rue, le fou, l’impossible,
Car il est comme un rêve, indicible,
Je ne peux en parler puisqu’après je cours.

L’amour de la rue
Que l’on rencontre par hasard
Juste au coin,
Celui que l’on n’attend plus
Qui te paraît bizarre
Comme un coup de poing.

Je le croise sans le savoir
Il est pourtant mon espoir,
Issu d’une messe noire
Je passe à côté sans le savoir.
C’est ça qui fait mon désespoir
Quand je me couche chaque soir.

Je suis sûr qu’il existe
Que je vais le rencontrer
Qu’un jour je vais prendre le risque
Pour enfin le contenter, le briser,

Car je suis sûr que dans ma vie
Il croisera mon esprit
Je suis certain ainsi
De vouloir croire en lui.

J’ai si honte de l’écrire et de vous en parler
Je veux vous le décrire comme si je le touchais.
Je me sens si blessé de ne pas vous le présenter
Mais au fond de mon cœur je sais qu’il brille
Et tellement il scintille que dans mon intime,
Je crois bien que c’est lui que je viens de croiser.

Je ferai l’impossible pour ne pas le manquer
De passer à côté sans me faire remarquer
Je me sens si timide mais comment le louper
Il faudrait que je me bouscule et pour ensuite m’excuser

Je vous parle de mon silence
Mon amour de taisance
Que personne ne vient injustement troubler
De cette terrible absence qui ne fait que ronger
Cette énorme solitude que j’appelle ton absence.
Ce mutisme, je le connais le côtoie tous les jours,
Mais ce terrible manque ressemble à un puits
Dont j’atteindrai le fond un jour ou une nuit
Lorsque je ne n’aurai plus en moi ta défaillance.

Sans toi je me sens si petit
Je me sens si blessé
Que ta flamme si petite
Pourrait me raviver
Me faire enfin m’aimer
Reprendre enfin de l’avance
Sur ce maudit silence
Qui habite mon âme
Depuis si longtemps.

sεt- ynə istwaʁə banalə
ynə istwaʁə də tus lε ʒuʁ
ynə vi ki tuʁnə ɑ̃ spiʁalə
də kεlkœ̃ ki ʃεʁʃə lamuʁ.

pa œ̃n- amuʁ də tus lε ʒuʁ,
pa səlɥi ki ʁimə avεk œ̃ pʁozajkə tuʒuʁ,
œ̃ ki nə swa pa kɔmə lεz- otʁə
œ̃ ki nə swa pa kɔmə lə votʁə.

nɔ̃, səlɥi ki nə va pa avεk lə vəluʁ,
səlɥi də la ʁy, lə fu, lɛ̃pɔsiblə,
kaʁ il ε kɔmə œ̃ ʁεvə, ɛ̃disiblə,
ʒə nə pøz- ɑ̃ paʁle pɥiskapʁε ʒə kuʁ.

lamuʁ də la ʁy
kə lɔ̃ ʁɑ̃kɔ̃tʁə paʁ-azaʁ
ʒystə o kwɛ̃,
səlɥi kə lɔ̃ natɑ̃ plys
ki tə paʁε bizaʁə
kɔmə œ̃ ku də puiŋ.

ʒə lə kʁwazə sɑ̃ lə savwaʁ
il ε puʁtɑ̃ mɔ̃n- εspwaʁ,
isy dynə mεsə nwaʁə
ʒə pasə a kote sɑ̃ lə savwaʁ.
sε sa ki fε mɔ̃ dezεspwaʁ
kɑ̃ ʒə mə kuʃə ʃakə swaʁ.

ʒə sɥi syʁ kil εɡzistə
kə ʒə vε lə ʁɑ̃kɔ̃tʁe
kœ̃ ʒuʁ ʒə vε pʁɑ̃dʁə lə ʁiskə
puʁ ɑ̃fɛ̃ lə kɔ̃tɑ̃te, lə bʁize,

kaʁ ʒə sɥi syʁ kə dɑ̃ ma vi
il kʁwazəʁa mɔ̃n- εspʁi
ʒə sɥi sεʁtɛ̃ ɛ̃si
də vulwaʁ kʁwaʁə ɑ̃ lɥi.

ʒε si ɔ̃tə də lekʁiʁə e də vuz- ɑ̃ paʁle
ʒə vø vu lə dekʁiʁə kɔmə si ʒə lə tuʃε.
ʒə mə sɑ̃s si blese də nə pa vu lə pʁezɑ̃te
mεz- o fɔ̃ də mɔ̃ kœʁ ʒə sε kil bʁijə
e tεllmɑ̃ il sɛ̃tijə kə dɑ̃ mɔ̃n- ɛ̃timə,
ʒə kʁwa bjɛ̃ kə sε lɥi kə ʒə vjɛ̃ də kʁwaze.

ʒə fəʁε lɛ̃pɔsiblə puʁ nə pa lə mɑ̃ke
də pase a kote sɑ̃ mə fεʁə ʁəmaʁke
ʒə mə sɑ̃s si timidə mε kɔmɑ̃ lə lupe
il fodʁε kə ʒə mə buskylə e puʁ ɑ̃sɥitə mεkskyze

ʒə vu paʁlə də mɔ̃ silɑ̃sə
mɔ̃n- amuʁ də tεzɑ̃sə
kə pεʁsɔnə nə vjɛ̃ ɛ̃ʒystəmɑ̃ tʁuble
də sεtə teʁiblə absɑ̃sə ki nə fε kə ʁɔ̃ʒe
sεtə enɔʁmə sɔlitydə kə ʒapεllə tɔ̃n- absɑ̃sə.
sə mytismə, ʒə lə kɔnε lə kotwa tus lε ʒuʁ,
mε sə teʁiblə mɑ̃kə ʁəsɑ̃blə a œ̃ pɥi
dɔ̃ ʒatɛ̃dʁε lə fɔ̃t- œ̃ ʒuʁ u ynə nɥi
lɔʁskə ʒə nə noʁε plysz- ɑ̃ mwa ta defajɑ̃sə.

sɑ̃ twa ʒə mə sɑ̃s si pəti
ʒə mə sɑ̃s si blese
kə ta flamə si pətitə
puʁʁε mə ʁavive
mə fεʁə ɑ̃fɛ̃ mεme
ʁəpʁɑ̃dʁə ɑ̃fɛ̃ də lavɑ̃sə
syʁ sə modi silɑ̃sə
ki-abitə mɔ̃n- amə
dəpɥi si lɔ̃tɑ̃.