Poeme : Pour Opéra Changez À Répu

Dimanche matin à l’aube
J’ai envie de te composer une ode
Alors je voudrais me rapprocher de toi
Te dire que tu es mon chamois

Aussi subtile que fragile
Ta peau fait de toi
Que nulle autre ne puisse te ressembler
Personne que moi ne peut te tutoyer

De pore en pore je la butine
De veine en veine je la décline
Je la touche et la sublime
Pourtant elle est assassine

Car tout cela n’est qu’imagination
Non je ne te connais point
Je te rêve te sublime place de la Nation
Au faîte de mes desseins

Je t’imagine, je t’imagine
Cruel est le destin
Pour Opéra changez à Répu
T’atteindre reste un rébus

dimɑ̃ʃə matɛ̃ a lobə
ʒε ɑ̃vi də tə kɔ̃poze ynə ɔdə
alɔʁ ʒə vudʁε mə ʁapʁoʃe də twa
tə diʁə kə ty ε mɔ̃ ʃamwa

osi sybtilə kə fʁaʒilə
ta po fε də twa
kə nylə otʁə nə pɥisə tə ʁəsɑ̃ble
pεʁsɔnə kə mwa nə pø tə tytwaje

də pɔʁə ɑ̃ pɔʁə ʒə la bytinə
də vεnə ɑ̃ vεnə ʒə la deklinə
ʒə la tuʃə e la syblimə
puʁtɑ̃ εllə εt- asasinə

kaʁ tu səla nε kimaʒinasjɔ̃
nɔ̃ ʒə nə tə kɔnε pwɛ̃
ʒə tə ʁεvə tə syblimə plasə də la nasjɔ̃
o fεtə də mε desɛ̃

ʒə timaʒinə, ʒə timaʒinə
kʁyεl ε lə dεstɛ̃
puʁ ɔpeʁa ʃɑ̃ʒez- a ʁepy
tatɛ̃dʁə ʁεstə œ̃ ʁebys