Poeme : Je Te Rends Belle

Mon regard darde de ses rayons ta peau
Tu bronzes sous l’effet de mes yeux
Je t’habille de ma prose de mes mots
A peine suggéré ton corps est merveilleux

Un frisson descend de tes yeux
Peint tes joues et tes lèvres
Te donne une légère fièvre
Je sens mon regard te troubler juste un peu

Je te rends belle
De flammes en étincelles
Je te sens dans ma mémoire
Eternelle comme les astres d’un ciel noir

Je t’envoie des compliments en dentelles
Car tu es celle que j’aime vraiment
Phrases désuètes et douces
Mais que tu apprécies assurément

Comme la mouette fixe la mer
Intensément je t’hypnotise
Mon regard te fait peu à peu lâcher prise
Et ton désir de devenir mienne te perd

C’est ainsi que je te rends encore plus belle
Lorsque je t’entoile de dentelles
Cela te rend fière et toute entière tu te donnes
Comme la plus belle des Madones

mɔ̃ ʁəɡaʁ daʁdə də sε ʁεjɔ̃ ta po
ty bʁɔ̃zə su lefε də mεz- iø
ʒə tabijə də ma pʁozə də mε mo
a pεnə syɡʒeʁe tɔ̃ kɔʁz- ε mεʁvεjø

œ̃ fʁisɔ̃ desɑ̃ də tεz- iø
pɛ̃ tε ʒuz- e tε lεvʁə
tə dɔnə ynə leʒεʁə fjεvʁə
ʒə sɑ̃s mɔ̃ ʁəɡaʁ tə tʁuble ʒystə œ̃ pø

ʒə tə ʁɑ̃ bεllə
də flaməz- ɑ̃n- etɛ̃sεllə
ʒə tə sɑ̃s dɑ̃ ma memwaʁə
ətεʁnεllə kɔmə lεz- astʁə- dœ̃ sjεl nwaʁ

ʒə tɑ̃vwa dε kɔ̃plimɑ̃z- ɑ̃ dɑ̃tεllə
kaʁ ty ε sεllə kə ʒεmə vʁεmɑ̃
fʁazə dezyεtəz- e dusə
mε kə ty apʁesiz- asyʁemɑ̃

kɔmə la muεtə fiksə la mεʁ
ɛ̃tɑ̃semɑ̃ ʒə tipnɔtizə
mɔ̃ ʁəɡaʁ tə fε pø a pø laʃe pʁizə
e tɔ̃ deziʁ də dəvəniʁ mjεnə tə pεʁ

sεt- ɛ̃si kə ʒə tə ʁɑ̃z- ɑ̃kɔʁə plys bεllə
lɔʁskə ʒə tɑ̃twalə də dɑ̃tεllə
səla tə ʁɑ̃ fjεʁə e tutə ɑ̃tjεʁə ty tə dɔnə
kɔmə la plys bεllə dε madɔnə