Poeme : Nos Retrouvailles

Des herbes fleurissent ta demeure
La mer dépose son vent de douleur
Tu frémis à mon approche, j’hésites
Enfin, après tant d’errance je t’évites

Je ne me sens pas le courage de t’affronter
Mais il le faut, pour combler mon passé
C’est le premier pas vers ma guérison
Pouvoir te parler des mes peines en fusion

Je suis là tout près de ton souvenir
Et d’un regard mon sang devient chaud
Mes pensées s’affolent dans le chaos
Tu n’aurais jamais du mourir !

Devant ce que je devais te dire
Le silence s’empare de moi
Que puis je finalement te dire
Je voulais te raconter ma vie

La fraîcheur de ce pays se révèle
Gelant mon cœur à ta sobre stèle
La tristesse se fond à tes pieds
Je t’en veux car tu n’as su m’aimer

Je regrette de ne pas t’avoir plus souvent vu
Aujourd’hui je peux te dire ce que j’ai vécu
T’accabler de mes maux car tu es mon père
C’est le devoir de ton âme d’avaler l’amer

Je m’effondre à tes nobles racines
La force de toute mon enfance
Prend fin devant ton silence
Je te submerges de prières divines

Mais d’un rayon de soleil qui te découvre
C’est mon sourire et mon âme qui s’ouvre
Je t’en veux mais à quoi cela servirait-il
De continuer à maudire ton funeste exil

Je prends le temps de t’écouter
Pour ne pas devant toi pleurer
J’acceptes les murmures de ton amour
Je me laisse alors à rêver
Je t’entends me dire je suis désolé
Mais je veilles et te promet un avenir
Où ensemble nous panserons le pire
Et te déroulerai une route en velours

Imprégnée de ta voix d’ailleurs
Je peux me relever de mon enfer
Et croire en toi, en un jour meilleur
Espérer que de moi tu reste fier

Voilà donc nos retrouvailles
Scellées sur le fruit de tes entrailles
En me chuchotant ce dernier mot
Je t’aime, retour d’un mystique échos…

A mon père

dεz- εʁbə- fləʁise ta dəməʁə
la mεʁ depozə sɔ̃ vɑ̃ də dulœʁ
ty fʁemiz- a mɔ̃n- apʁoʃə, ʒezitə
ɑ̃fɛ̃, apʁε tɑ̃ deʁɑ̃sə ʒə tevitə

ʒə nə mə sɑ̃s pa lə kuʁaʒə də tafʁɔ̃te
mεz- il lə fo, puʁ kɔ̃ble mɔ̃ pase
sε lə pʁəmje pa vεʁ ma ɡeʁizɔ̃
puvwaʁ tə paʁle dε mε pεnəz- ɑ̃ fyzjɔ̃

ʒə sɥi la tu pʁε də tɔ̃ suvəniʁ
e dœ̃ ʁəɡaʁ mɔ̃ sɑ̃ dəvjɛ̃ ʃo
mε pɑ̃se safɔle dɑ̃ lə ʃao
ty noʁε ʒamε dy muʁiʁ !

dəvɑ̃ sə kə ʒə dəvε tə diʁə
lə silɑ̃sə sɑ̃paʁə də mwa
kə pɥi ʒə finaləmɑ̃ tə diʁə
ʒə vulε tə ʁakɔ̃te ma vi

la fʁεʃœʁ də sə pεi sə ʁevεlə
ʒəlɑ̃ mɔ̃ kœʁ a ta sɔbʁə stεlə
la tʁistεsə sə fɔ̃t- a tε pje
ʒə tɑ̃ vø kaʁ ty na sy mεme

ʒə ʁəɡʁεtə də nə pa tavwaʁ plys suvɑ̃ vy
oʒuʁdɥi ʒə pø tə diʁə sə kə ʒε veky
takable də mε mo kaʁ ty ε mɔ̃ pεʁə
sε lə dəvwaʁ də tɔ̃n- amə davale lame

ʒə mefɔ̃dʁə a tε nɔblə ʁasinə
la fɔʁsə də tutə mɔ̃n- ɑ̃fɑ̃sə
pʁɑ̃ fɛ̃ dəvɑ̃ tɔ̃ silɑ̃sə
ʒə tə sybmεʁʒə- də pʁjεʁə divinə

mε dœ̃ ʁεjɔ̃ də sɔlεj ki tə dekuvʁə
sε mɔ̃ suʁiʁə e mɔ̃n- amə ki suvʁə
ʒə tɑ̃ vø mεz- a kwa səla sεʁviʁε til
də kɔ̃tinɥe a modiʁə tɔ̃ fynεstə εɡzil

ʒə pʁɑ̃ lə tɑ̃ də tekute
puʁ nə pa dəvɑ̃ twa pləʁe
ʒaksεptə lε myʁmyʁə də tɔ̃n- amuʁ
ʒə mə lεsə alɔʁz- a ʁεve
ʒə tɑ̃tɑ̃ mə diʁə ʒə sɥi dezɔle
mε ʒə vεjəz- e tə pʁɔmε œ̃n- avəniʁ
u ɑ̃sɑ̃blə nu pɑ̃səʁɔ̃ lə piʁə
e tə deʁuləʁε ynə ʁutə ɑ̃ vəluʁ

ɛ̃pʁeɲe də ta vwa dajœʁ
ʒə pø mə ʁələve də mɔ̃n- ɑ̃fe
e kʁwaʁə ɑ̃ twa, ɑ̃n- œ̃ ʒuʁ mεjœʁ
εspeʁe kə də mwa ty ʁεstə fje

vwala dɔ̃k no ʁətʁuvajə
sεlle syʁ lə fʁɥi də tεz- ɑ̃tʁajə
ɑ̃ mə ʃyʃɔtɑ̃ sə dεʁnje mo
ʒə tεmə, ʁətuʁ dœ̃ mistikə eʃo…

a mɔ̃ pεʁə