Prose : Dans Le Silence De L’absence

Je ferai de l’orage une pluie d’or
Qui noiera l’océan de nos corps

Je répandrai le feu sur les voluptueux rivages
De la nudité impudique de ton corps trop sage

Je me brûlerai au feu de tes câlines armes
M’abreuvant à la source de ton calice en larmes

Je volerai ton torrent pour assouvir ma bouche
Avant que de passion nos corps ne se touchent

Je mêlerai ce feu ardent aux larmes des étoiles
Et n’aurait que ton âme comme rempart sans voile

Comme un cadeau du ciel que les Dieux offriront
A la splendeur des nues que nos corps atteindront

Quand tes lèvres se gonfleront du souffle des anges
Les miennes te diront à jamais ces poèmes étranges

Nimbés de certitudes qui ce soir me porte toujours
A te dire ma tendresse, mon désir… mon amour.

ʒə fəʁε də lɔʁaʒə ynə plɥi dɔʁ
ki nwaəʁa lɔseɑ̃ də no kɔʁ

ʒə ʁepɑ̃dʁε lə fø syʁ lε vɔlyptɥø ʁivaʒə
də la nydite ɛ̃pydikə də tɔ̃ kɔʁ tʁo saʒə

ʒə mə bʁyləʁε o fø də tε kalinəz- aʁmə
mabʁəvɑ̃ a la suʁsə də tɔ̃ kalisə ɑ̃ laʁmə

ʒə vɔləʁε tɔ̃ tɔʁe puʁ asuviʁ ma buʃə
avɑ̃ kə də pasjɔ̃ no kɔʁ nə sə tuʃe

ʒə mεləʁε sə fø aʁde o laʁmə- dεz- etwalə
e noʁε kə tɔ̃n- amə kɔmə ʁɑ̃paʁ sɑ̃ vwalə

kɔmə œ̃ kado dy sjεl kə lε djøz- ɔfʁiʁɔ̃
a la splɑ̃dœʁ dε nɥ kə no kɔʁz- atɛ̃dʁɔ̃

kɑ̃ tε lεvʁə- sə ɡɔ̃fləʁɔ̃ dy suflə dεz- ɑ̃ʒə
lε mjεnə tə diʁɔ̃ a ʒamε sε pɔεməz- etʁɑ̃ʒə

nɛ̃be də sεʁtitydə ki sə swaʁ mə pɔʁtə tuʒuʁ
a tə diʁə ma tɑ̃dʁεsə, mɔ̃ deziʁ… mɔ̃n- amuʁ.