Poeme : Ma Dame

Comment écrire ma peine
Triste de notre long silence
Mon esprit vous fait reine
Et Je pleure votre absence

Vous êtes ma mère
Et celle que l’on m’arrache
Je suis par terre
Que personne ne le sache

Vous me manquez madame
Il me semble me voir mourir
A l idee petite femme
De ne plus vous voir sourire.

Je n’arrive pas a m y faire
La vie m’a privé de vous
Car il faut toujours se taire
Pour que tout reste debout

Le prétexte de nos rangs
S’acharne à nous separer
Pour une affaire de sang
Vient nous différencier.

Je ne dors plus jamais
Car, de ne pas savoir
A quoi vous ressemblez
Aujourd’hui et ce soir

Et demain où vous serez ?
Vous me manquez madame

kɔmɑ̃ ekʁiʁə ma pεnə
tʁistə də nɔtʁə lɔ̃ silɑ̃sə
mɔ̃n- εspʁi vu fε ʁεnə
e ʒə plœʁə vɔtʁə absɑ̃sə

vuz- εtə ma mεʁə
e sεllə kə lɔ̃ maʁaʃə
ʒə sɥi paʁ teʁə
kə pεʁsɔnə nə lə saʃə

vu mə mɑ̃ke madamə
il mə sɑ̃blə mə vwaʁ muʁiʁ
a εl idi pətitə famə
də nə plys vu vwaʁ suʁiʁə.

ʒə naʁivə pa a εm i fεʁə
la vi ma pʁive də vu
kaʁ il fo tuʒuʁ sə tεʁə
puʁ kə tu ʁεstə dəbu

lə pʁetεkstə də no ʁɑ̃ɡ
saʃaʁnə a nu səpaʁe
puʁ ynə afεʁə də sɑ̃
vjɛ̃ nu difeʁɑ̃sje.

ʒə nə dɔʁ plys ʒamε
kaʁ, də nə pa savwaʁ
a kwa vu ʁəsɑ̃ble
oʒuʁdɥi e sə swaʁ

e dəmɛ̃ u vu səʁe ?
vu mə mɑ̃ke madamə