Poeme : Osmosnaute

Mais que fœtus avec ce nouveau nez
Issu de nos corps nus alambiqués
Ce que le corps mort rend
C’est le vautour qui me le tend

Mais que fais tu sur ce ring, ma belle
Sur tes vagues à l’âme
Dans tes galères, tu rames
Malgré les voiles de tes dentelles

Je lévite dans ta gravité
Newton empêche moi de tomber
Lance moi ta pomme sucrée
Que je lui fasse croquer

Dans ce triangle vicieux où les cuisses latérales
Nous révèlent ce que nos ciseaux scellent
Je cherche ce Pierre philosophe pale
Qui de sa mousse t’ensorcelle

Je vais chez mon orthofauniste
Prendre des cours d’addiction
Et continuer ce grand tour de piste
Sans en connaître la direction

Dans les ecchymoses de nos machins choses
On cherche encore et toujours le rose
Puisque c’est la couleur de l’osmose et de l’émoi
Alors si tes cellules l’osent, aime moi

Jeu de mot approximatif avec l’expression anglaise ring my bell (cela m’interpelle)

mε kə fetysz- avεk sə nuvo ne
isy də no kɔʁ nys alɑ̃bike
sə kə lə kɔʁ mɔʁ ʁɑ̃
sε lə votuʁ ki mə lə tɑ̃

mε kə fε ty syʁ sə ʁiŋ, ma bεllə asteʁiskə
syʁ tε vaɡz- a lamə
dɑ̃ tε ɡalεʁə, ty ʁamə
malɡʁe lε vwalə də tε dɑ̃tεllə

ʒə levitə dɑ̃ ta ɡʁavite
nεwtɔ̃ ɑ̃pεʃə mwa də tɔ̃be
lɑ̃sə mwa ta pɔmə sykʁe
kə ʒə lɥi fasə kʁɔke

dɑ̃ sə tʁjɑ̃ɡlə visjøz- u lε kɥisə lateʁalə
nu ʁevεle sə kə no sizo sεlle
ʒə ʃεʁʃə sə pjeʁə filozɔfə palə
ki də sa musə tɑ̃sɔʁsεllə

ʒə vε ʃe mɔ̃n- ɔʁtɔfonistə
pʁɑ̃dʁə dε kuʁ dadiksjɔ̃
e kɔ̃tinɥe sə ɡʁɑ̃ tuʁ də pistə
sɑ̃z- ɑ̃ kɔnεtʁə la diʁεksjɔ̃

dɑ̃ lεz- εkimozə də no maʃɛ̃ ʃozə
ɔ̃ ʃεʁʃə ɑ̃kɔʁə e tuʒuʁ lə ʁozə
pɥiskə sε la kulœʁ də lɔsmozə e də lemwa
alɔʁ si tε sεllylə loze, εmə mwa

asteʁiskə ʒø də mo apʁɔksimatif avεk lεkspʁesjɔ̃ ɑ̃ɡlεzə ʁiŋ mi bεll (səla mɛ̃tεʁpεllə)