Poeme : Un Pomme Et Une Colombe

Je vis ma vie pour un pomme et une colombe
Mais le pomme, ce n’est pas le symbole du soleil
Ce n’est pas aussi le symbole des seins ronds des femmes
Ou sa couleur ne représente pas l’espoir indomptable des poètes
Même aujourd’hui, je ne prends pas la colombe pour la paix
Je ne suis pas folle que pour gagner la paix
Je ferai un lâcher de colombes sur le champ de bataille
Le pomme est un pomme, comme la colombe est une colombe réelle
Mais, pour eux je ne dort pas la nuit, je ne me repose pas le jour ;
Je me tends les mains vers le ciel, en tendant la main je ne atteins pas le pomme
Je mis une cage dans mon sein, en y mettant le riz trempé dans le sang
J’appelle la colombe (après avoir picoré le riz la colombe s’enfuit… )
Le pomme de mon rêve, s’il devenait le soleil réel
La colombe réelle, si elle devenait la vraie paix !

Ajit Gogoi
Traduit de l’assamais
Par Binod Kumar Gogoi

ʒə vis ma vi puʁ œ̃ pɔmə e ynə kɔlɔ̃bə
mε lə pɔmə, sə nε pa lə sɛ̃bɔlə dy sɔlεj
sə nε pa osi lə sɛ̃bɔlə dε sɛ̃ ʁɔ̃ dε famə
u sa kulœʁ nə ʁəpʁezɑ̃tə pa lεspwaʁ ɛ̃dɔ̃ptablə dε pɔεtə
mεmə oʒuʁdɥi, ʒə nə pʁɑ̃ pa la kɔlɔ̃bə puʁ la pε
ʒə nə sɥi pa fɔlə kə puʁ ɡaɲe la pε
ʒə fəʁε œ̃ laʃe də kɔlɔ̃bə syʁ lə ʃɑ̃ də batajə
lə pɔmə εt- œ̃ pɔmə, kɔmə la kɔlɔ̃bə εt- ynə kɔlɔ̃bə ʁeεllə
mε, puʁ ø ʒə nə dɔʁ pa la nɥi, ʒə nə mə ʁəpozə pa lə ʒuʁ,
ʒə mə tɑ̃ lε mɛ̃ vεʁ lə sjεl, ɑ̃ tɑ̃dɑ̃ la mɛ̃ ʒə nə atɛ̃ pa lə pɔmə
ʒə miz- ynə kaʒə dɑ̃ mɔ̃ sɛ̃, ɑ̃n- i mεtɑ̃ lə ʁiz tʁɑ̃pe dɑ̃ lə sɑ̃
ʒapεllə la kɔlɔ̃bə (apʁεz- avwaʁ pikɔʁe lə ʁiz la kɔlɔ̃bə sɑ̃fɥi… )
lə pɔmə də mɔ̃ ʁεvə, sil dəvənε lə sɔlεj ʁeεl
la kɔlɔ̃bə ʁeεllə, si εllə dəvənε la vʁε pε !

aʒi ɡɔɡwa
tʁadɥi də lasamε
paʁ binɔd kymaʁ ɡɔɡwa