Prose : De Chair

Juste avant que la chair
chavire
l’océan ouvre son catalogue de sang
de l’autre côté de l’aileron
flétri en surface
le nuage se défigure

morsures descellant le résistant
le soleil se blottit dans ses esquilles de fin de lumière

ʒystə avɑ̃ kə la ʃεʁ
ʃaviʁə
lɔseɑ̃ uvʁə sɔ̃ katalɔɡ də sɑ̃
də lotʁə kote də lεləʁɔ̃
fletʁi ɑ̃ syʁfasə
lə nɥaʒə sə defiɡyʁə

mɔʁsyʁə dεsεllɑ̃ lə ʁezistɑ̃
lə sɔlεj sə blɔti dɑ̃ sεz- εskjə də fɛ̃ də lymjεʁə